جعفر سلمانی، وینگر سرعتی ۲۳ ساله خوزستانی اهل شادگان است که محصول آکادمی باشگاه صنعت نفت آبادان محسوب می‌شود. او که طی دوران فعالیتش در باشگاه آبادان از بی‌حاشیه‌ترین بازیکنان نفت و البته باانگیزه‌ترین و بهترین نفرات این تیم بود، پس از لیگ هجدهم مورد توجه سرجیو سرمربی وقت تیم نفت آبادان قرار گرفت و با حضور این مربی در تیم لیگ برتری پورتیموننزه پرتغال، سلمانی هم از گزینه‌های اصلی برای پیوستن به این تیم بود.
سلمانی که حالا به پرتغال رسیده، می‌داند مسیر آینده‌اش سخت و دشوار است؛ اما معتقد است که از دل همین سختی‌ها بازیکنان به پختگی و موفقیت می‌رسند و او خودش را آماده چنین مسیری کرده است.
حالا مسیر پیشرفتی که برای سلمانی از سه سال قبل، پیش‌روی این بازیکن قرار گرفته، هموارتر شده است و او می‌خواهد در فوتبال اروپا، همان هدفی که از سال‌ها پیش برای خود ترسیم کرده بود، موفق باشد.
مصاحبه ایسنا را با جعفر سلمانی که اکنون در تیم پورتیموننزه شاغل است، در ادامه می‌خوانید.
* درباره پیوستن به پورتیموننزه توضیح بدهید؛ این مسیر برای شما از آبادان تا پرتغال به چه صورت طی شد؟
مسیری که من از آبادان و شادگان تا پورتیموننزه طی کردم، به لطف و عنایت خدا بود. من یک سال تحت هدایت پائولو سرجیو در نفت آبادان بازی کرده بودم و بهترین روزها را با او داشتم. هم او از من شناخت داشت و هم من از تفکراتش شناخت داشتم و همین شناخت باعث شد وقتی او سرمربی پورتیموننزه شد از من بخواهد در این تیم، فوتبالم را ادامه دهم. در طی مدتی که در نهایت منجر به حضور من در پرتغال شد، روزهای بسیار سختی داشتم و از موانع فراوانی عبور کردم. من سختی‌های زیادی کشیدم به این امید که بتوانم به اهداف و آرزوهایی که داشتم، دست پیدا کنم. همواره بین شادگان، آبادان و تهران در آمد و رفت بودم اما چون هدفم بازی در اروپا بود، سختی‌ها را به جان می‌خریدم تا سرانجام به لطف خداوند بزرگ، هدفم محقق شد.
* پس جعفر سلمانی حضور در اروپا و لیگ برتر پرتغال را برای خودش از سال‌ها قبل متصور بوده است.
هر بازیکن جوانی از همان اوایل زندگی ورزشی‌اش برای آینده‌اش اهدافی را ترسیم و برای رسیدن به آن‌ها برنامه‌ریزی می‌کند؛ من هم از این قاعده مستثنی نیستم. بنده سابقه سه سال بازی در لیگ برتر را در کارنامه دارم و عضو تیم‌ملی امید نیز بوده‌ام و طی این سال‌ها تجربه‌های گران‌بهایی به دست آوردم و هم اکنون با وجود ۲۳ سال سن، تقریبا به پختگی رسیدم و می‌دانم مسیر آینده‌ام در پرتغال سخت و دشوار است. اما از دل همین سختی‌ها است که بازیکنان به پختگی و موفقیت می‌رسند و من هم خودم را آماده چنین مسیری کرده‌ام. ابتدا باید فرهنگ و فضای فوتبالی کشور پرتغال را بشناسم تا کم‌کم بتوانم راحت‌تر با سبک فوتبال پرتغال که قبلا سرجیو آن را در نفت آبادان پیاده کرده بود، آشنایی بهتری پیدا کنم.
*چقدر به درخشش در تیم جدید امیدوار هستید؟
قطعا اگر به خودم باور نداشتم هرگز چنین ریسکی را به جان نمی‌خریدم. من تمام تلاش و جدیت خود را به کار خواهم گرفت تا توانایی‌هایم را اثبات و از اعتبار و حیثیت فوتبال ایران و خوزستان دفاع کنم. امیدوارم به لطف خدا و دعای خیر مردم و تلاش خودم به آن چه می‌خواهم دست پیدا کنم.
به نظر می‌آید بها دادن به جوانان در سال‌های اخیر جواب داده و حضور شما در لیگ پرتغال و مسلم مجدمی در لیگ قطر، نمونه‌های بارز آن باشد.
بله این جوانگرایی جواب داده است و این مهم در تیم صنعت نفت یکی از فاکتورهای مهم موفقیت این باشگاه ریشه‌دار در سه چهار سال اخیر بوده است. اساسا فوتبال با جوانان شکل می‌گیرد و آینده یک تیم و باشگاه را تضمین می‌کند. هدف و فلسفه ایجاد آکادمی در همین نکته نهفته است زیرا بازیکنان درون آکادمی طی سال‌ها بازی کردن در لیگ های مختلف کشور، آماده بازی در تیم اصلی می‌شوند و صنعت نفت نیز همین کار را انجام داد و نتیجه‌اش را هم طی چند سال اخیر دید. حتی در فصل جاری نیز همچنان در این مسیر سیر می‌کند و تاکنون به موفقیت فوق‌العاده‌ای در لیگ بیستم دست پیدا کرده است اما متاسفانه طی چند سال اخیر آکادمی به علت مشکلات مالی، حال و روز خوبی ندارد و در درازمدت این تیم اصلی صنعت نفت است که آسیب خواهد دید. مدیران ارشد باشگاه باید مجددا آکادمی را فعال کنند زیرا نتیجه‌اش را در چند سال گذشته دیده‌اند و اگر آکادمی باشگاه به همین روال پیش رود، فوتبال آبادان مجددا به واردکننده بازیکن از خارج آبادان و خوزستان روی خواهد آورد.
آیا به حضور در کشور پرتغال عادت کرده‌اید؟ هر چند حضور سرجیو در تیم پورتیموننزه باعث شده که شما راحت‌تر با شرایط کنار بیایید.
هر کسی که از یک کشوری وارد فضای کشور دیگری به ویژه کشور اروپایی شود، باتوجه به اینکه در بسیاری از موارد، با فرهنگ ما متفاوت هستند با تنوع شکل زندگی و ... روبه‌رو می‌شود. یقینا شما وقتی جوان هم باشید، نمی‌توانید به زودی با جو، فضا، فرهنگ عمومی و فوتبال آن جا تطبیق پیدا کنی و البته این مساله‌ای طبیعی است. اما من تاکنون تمام سعی و تلاشم را کرده‌ام که با فضا، زبان و فرهنگ کشور پرتغال آشنا شوم تا بتوانم خودم را با شرایط جدید تطبیق دهم و زمان را نیز از دست ندهم زیرا برای رسیدن به موفقیت باید فرهنگ و زبان آن کشور را به خوبی شناخت تا بهتر با عوامل مختلف تیم و دیگران ارتباط برقرار کرد. اکنون با کادرفنی، بازیکنان و هواداران تیم نیز رفته‌رفته، رابطه منطقی و خوبی برقرار کرده‌ام و در این وادی و مسیر،سرجیو سرمربی تیم به من کمک شایانی داشته است که من از همین جا باید از او تقدیر و تشکر ویژه‌ای داشته باشم.
از نتایج نفت آبادان در لیگ بیستم مطمئنا خبر دارید؛ فکر می‌کنید این نتایج تداوم داشته باشد؟
من تمام نتایج صنعت نفت را دنبال می‌کنم و از اینکه می‌بینم تیم محبوبم در فصل جاری نتایج فوق‌العاده‌ای کسب کرده است، بسیار خوشحال و خشنودم زیرا تیم فعلی نفت، هم بسیاری از بازیکنان کلیدی سال‌های اخیرش را از دست داده و هم دیر بسته شد و طبیعتا آماده‌سازی پیش فصل خوبی را هم نداشته است اما هنر مدیران نفت آبادان انتخاب یک مربی بومی به نام پورموسوی بود که هم شناخت بسیار خوبی از فضای فوتبال آبادان و خوزستان دارد و هم با ویژگی‌های بازیکنان بومی آشنایی کاملی دارد. ضمن اینکه هنر پورموسوی نیز در انتخاب دستیاران بومی بود. بعد هم تشکیل تیم با جذب بازیکنان بومی و شکل‌گیری تیم با تلفیقی از بازیکنان باتجربه و جوان آبادانی و خوزستانی بود که چنین نتایج معرکه‌ای را تاکنون رقم زده‌اند. البته نتایج نفت انتظارات را چنان بالا برده که حتی هواداران را به کسب سهمیه نیز امیدوار کرده است که ممکن است در ادامه بار و فشار روانی مضاعفی را روی دوش کادر فنی و بازیکنان به وجود آورد. البته از طرفی همین توقعات، انگیزه بازیکنان را بالا می‌برد و ذهنیت پیروزی را به بدنه تیم تزریق می‌کند. اینگونه توقعات و انتظارات مانند شمشیر دولبه می‌ماند؛ هم بار و فشار روانی را بر تیم تحمیل و هم ذهنیت برد و انگیزه را در تیم چند برابر می‌کند و این هنر مربیان است که بتوانند بین این دو مساله، توازن ایجاد کنند تا تیم از این مساله ضربه نبیند. امیدوارم صنعت نفت کنونی در فصل جاری، سهمیه آسیایی را برای اولین بار در تاریخ فوتبال آبادان رقم بزند تا دل هزاران هوادار عاشق آبادانی و خوزستانی را شاد و مسرور کند.
و صحبت پایانی.
از تمامی کسانی که برای من طی این سال‌ها زحمت کشیدند، به ویژه خانواده، دوستانم، مربیانم و رحمان عساکره دایی‌ام که در سخت‌ترین شرایط زندگی کنارم بودند، سپاسگزارم و برای همه آن‌ها آرزوی تندرستی، شادکامی و موفقیت دارم. درنهایت نیز امیدوارم روز به روز شاهد ورود بازیکنان ایرانی و خوزستانی به فوتبال اروپا باشیم زیرا ایرانی و خوزستانی دارای استعداد و پتانسیل فراوانی است که کمبود زیرساخت‌ها و تحریم‌های ظالمانه باعث شده که به خوبی دیده نشوند یا دیر دیده شوند.
انتهای پیام
