به گزارش ایرنا، موضوع "احساس امنیت" واقعیتی به عنوان یکی از حقوق اساسی مردم به شمار می رود، امنیت از دوران کهن مهمترین دغدغه انسان و از ارکان اساسی زندگی او بوده است. شاید غارنشینی انسان های اولیه به عنوان نخستین تحول زندگی انسان در پی این نیاز بوده تا ماوی و مامنی برای دوری از خطرات دائمی زندگی ایجاد کند.
امروزه همان انسان نخستین بخش عمده ای از زندگی خود را در جامعه و فضای اجتماعی بیرون از خانه می گذراند و همچنان نیازمند احساس امنیت در ابعاد است.
در هر ساعتی از شبانه روز در کوچه و خیابان سبزپوشان و مردان مردی را می بینیم که پیاده یا سواره در روزهای سرد و یخ زده زمستان زیر بارش برف و باران و روزهای آتشین تابستان ایستاده اند تا از وجودش، نگاهش و نامش اطمینان و امنیت را برای همنوعش از جنس زن و مرد، بزرگ و کوچک، بی منت تامین کند.
در یکی از همین روزها که پیاده و قدم زنان مسیر پیاده راه به سمت میدان انقلاب را می رفتم صحنه ای توجهم را جلب کرد که پسر بچه ای سبزه، لاغر و قد بلند حدود ۱۰ ساله با یک جفت کفش به دست کنار پنجره خودروی پلیس ایستاد و چند ثانیه ای مکالمه ای میان این کودک و پلیسی که در سمت راست راننده نشسته بود رد و بدل شد.
کودک بلافاصله درب پشت خودرو را باز کرد و بالا پرید و در داخل خودرو نشست، ابتدا احساسم گفت که شاید این پلیس نیز همچون پلیسی که در یکی از شهرهای کشور کفشی را به کودکی اهدا کرده بود، کفشی به این پسر زنجانی اهدا کرده است.
اما از طرفی با خود گفتم اگر کفشی هدیه داده بود چرا پسر بچه سوار خودروی پلیس شد شاید هم پسر، فرزند همین پلیس باشد و خلاصه حدس ها و سوال های فراوان از ذهنم تراوش کرد و نتوانستم سوالاتم را بی پاسخ بگذارم.
نزدیک خودروی پلیس که سرکوچه باشگاه پارک کرده بود، شدم و با سلام و خدا قوتی خودم را معرفی کردم.
ماجرای این کودک، کفش هایی که به دست داشت و علت سوار شدنش را از مامور نیروی انتظامی پرسیدم که با گشاده رویی گفت: این پسر بچه مادر خود را گم کرده است.
به داخل خودروی پلیس نگاه کردم که راننده برای انجام کاری پیاده شده بود و پسر بچه این ماجرا نیز آسوده خاطر و بدون نگرانی از گم کردن مادرش نشسته بود.
به درخواستم شیشه را پایین داد و گفت: محمد کمیل خدایی هستم که ناگهان از مادرم جدا شدم و هرچه اطراف را نگاه کردم خبری از مادرم نبود.
وی ادامه داد: در حین اینکه به دنبال مادرم بودم خودروی پلیس را دیدم و ماجرای گم شدنم را اطلاع دادم.
محمد کمیل خدایی با آرامش خاطر بدون نگرانی و استرس در خصوص اینکه چرا از شهروندانی که در خیابان بودند کمک نگرفت، افزود: به پلیس اعتماد دارم و این را پدر و مادرم برام تاکید کرده اند.
هر شهروندی باید مامورامنیت باشد
این مامور نیروی انتظامی که علاقه ای به معرفی خود نداشت، خاطرنشان کرد: رابطه مردم با پلیس و پلیس با مردم مطلوب باشد این مهم موجب می شود تا هر شهروندی خود مامور امنیت باشد.
وی تاکید کرد: زمانی که این رابطه متقابل باشد، امنیت پایداری در جامعه ایجاد می شود و ماموران نیروی انتظامی به تنهایی نمی توانند برقرار کننده این مهم در جامعه باشند.
وی در خصوص نحوه پیدا کردن والدین این کودک ۱۰ ساله، اظهار داشت: این کودک شماره تماس مادر خود را گفت و با بی سیم به مرکز اعلام کرده ایم.
این مامور نیروی انتظامی ادامه داد: پس از برقراری تماس تلفنی با مادر این کودک و دادن نشانی موقعیت جغرافیای محل توقف خودرو مادرش مراجعه و فرزند را تحویل می دهیم.
وی متذکر شد، والدین هنگام خرید در بازار و یا خیابان حواس خود را معطوف به فرزندان کنند و دست آنها را رها نکنند.
این مامور نیروی انتظامی با بیان اینکه شهر زنجان از امنیت بالایی برخوردار است، افزود: اما این مساله نباید موجب شود تا پدر و مادرها هنگام خرید در مکان های عمومی از فرزندان خود غافل شوند.
نامش پلیس است ایستاده تا جان ما به خطر نیفتد او جان خود را فروخته تا جان ما را بخرد و همین است که به صفت از جان گذشته معروف کرده است.
سبزپوشان مردان مرد، به راستی که آرامش، امنیت، آسایش خاطر را به درستی بخش کردند تا خلق از او رسد به آسایش - هرگز به عمر خویش نیاساید.
