نخستین فرستنده تلویزیون ایران، ساعت ۵ بعدازظهر جمعه ۱۱ مهرماه سال ۱۳۳۷، اولین برنامه خود را پخش کرد. مراسم طبق وعده از ساعت ۵ آغاز شد. پخش برنامه‌‌‌های تلویزیون ایران از فردای آن روز، یعنی شنبه 12مهر، به‌‌‌طور رسمی آغاز شد. برنامه‌‌‌های تلویزیون در نخستین روزها از ساعت ۶ عصر شروع می‌‌‌شد و تا ۱۰شب ادامه داشت. در این چهار ساعت معمولا هر روز ابتدا برنامه‌‌‌هایی مخصوص خردسالان و کودکان و سپس برنامه‌‌‌های ورزشی، فیلم سینمایی، تدریس زبان، اخبار و بحث روان‌شناسی پخش می‌‌‌شد. تلویزیون ایران ابتدا به صورت کاملا خصوصی اداره و هزینه‌‌‌های آن از آگهی‌‌‌های تبلیغاتی تامین می‌‌‌شد. ایستگاه فرستنده تلویزیونی پس از یک سال فعالیت، برنامه‌‌‌های روزانه خود را در تهران به پنج ساعت افزایش داد و در سال ۱۳۴۰، یک فرستنده در آبادان و یک فرستنده تقویتی را در اهواز تاسیس کرد. همچنین یک شبکه تلویزیونی ملی جداگانه، در سال ۱۳۴۴ برای آموزش همگانی ایجاد شد. تلویزیون ایران در سال ۱۳۴۷ ملی و به یک انحصار دولتی تبدیل شد که تا سال ۱۳۵۷، ۹هزار شغل ایجاد کرد. بعد از آن تلویزیون ملی ایران در سال ۱۳۵۰ با رادیوی ایران ادغام شد که رادیو و تلویزیون ملی ایران را تشکیل دادند. پخش برنامه‌‌‌های رنگی هم در سال 1357 کلید خورد.