خبرگزاری فارس - بندرعباس، مهدی خسروی: استاندارى ویژه یکی از مراکز دولتی وابسته به وزارت کشور است که از نظر سلسله مراتب اداری فراتر از یک استاندارى معمولى است. با انتخاب استاندار ویژه این امکان به استادار داده می شود تا با اختیارات ویژه بتوانند به‌صورت نوبه‌ای مسائل استان را در زمان‌های کوتاه با حضور در هیئت دولت مطرح و پیگیری کند.
استاندارى ویژه، تشکیلاتی است که از استاندارى گسترده‌تر، توانمندتر و بزرگتر است. شخص مسؤول استاندارى ویژه را استاندار ویژه می‌گویند. وى داراى حق حضور در جلسات هیئت دولت است و مى‌تواند موانع و مشکلات استان را در این جلسه که با حضور رئیس‌جمهور برگزار مى‌شود را مطرح سازد که نتیجه آن تسریع در روند رفع موانع، سرعت پروژه‌ها و زدودن چهره محرومیت از استان است.
این روزها در گیر و دار تحرکات فراوان پشت پرده برای تعیین استاندار آینده هرمزگان؛ از جمع کردن امضا برای خود تا بازی‌سازی رسانه‌ای و واتساپی برای ماندن در کورس نامداری در استان، آنچه کاش از نظر سیاسیون و دلسوزان اهمیت می‌یافت، جهت دادن دولت به انتخاب استانداری ویژه برای هرمزگان است.
استانداری که اولا در تراز ملی بوده و در ثانی بتواند با حضور در جلسات هیأت دولت به مثابه وزرا، تصمیماتی کلیدی در استان اتخاذ کند. مشابه آنچه دولت برای سیستان و بلوچستان و خوزستان در نظر گرفته است.
چرا هرمزگان، استاندار ویژه می‌خواهد؟
١- وجود مناطق استراتژیک مکران در شرق استان
٢- وجود صنایع مهمی مانند: نفت، گاز، فولاد، کشتی‌سازی و آلومینیوم
٣- وجود تنگه استراتژیک هرمز در هرمزگان
٤- استقرار بزرگترین بندر تجارى کشور در غرب شهر بندرعباس
٥- وجود ١٤ جزیره مهم در آب‌های استان
٦- محرومیت در بشاگرد، کوهشاه، خمیر و...
٧- وجود جزایر مهم و استراتژیک بوموسى، تنب بزرگ و تنب کوچک در آب‌هاى هرمزگان
٨- کشاورزى
٩- صید و صیادى
۱۰- مناطق آزاد قشم و کیش
۱۱- منطقه انرژی بر پارسیان
۱۲- پایانه صادارات انرژی در جاسک
محرومیت
اگر از بعد محرومیت و نیاز به استانداری ویژه و تمام عیار برای زدودن این محرومیت‌ها ملاک باشد، هرمزگان میزبان محروم‌ترین مناطق ایران از جمله بشاگرد است. از سندرک و شمال رودان و برخی مناطق میناب و حتی بخش‌هایی از بندرعباس و کوهشاه حاجی‌آباد گرفته تا حتی مناطق متعددی از جزیره قشم و خمیر و بندرلنگه و بستک و پارسیان در گیر و دار چنان مشکلات اولیه‌ای از جمله راه و آب هستند که جز با بُرش و جسارت یک استاندار ویژه نمی‌توان بر این مشکلات فائق آمد.
صنایع
اگر از بُعد اقتصادی به هرمزگان بنگریم، هیچ استانی به اندازه هرمزگان صنعتی و اقتصادی نیست و هیچ استانی نیز با وجود این همه بنگاه اقتصادی به اندازه هرمزگان محروم نیست. آخر کدامین استان را سراغ دارید که مهم‌ترین صنعتش یعنی پالایشگاه نفت ستاره خلیج فارس به اندازه کل تولید ایران، سوخت تولید کند اما پرونده مالیاتی‌اش در تهران باشد و مدیران نجومی‌بگیرش حتی حاضر نباشند، پرونده مالیاتی آن را که دست کم سالی 600 تا 800 میلیارد تومان می‌تواند برای هرمزگان به ارمغان آورد را در تهران پرداخت کنند! اینجاست که اگر استانداری ویژه داشته باشیم، می‌تواند ضربتی و فوری، برخی صنایع را برای مشارکت در توسعه هرمزگان به خط کند. از فولادهای کاوه و صبا و هرمزگان گرفته تا آلومنیوم و نیروگاه و پالایشگاه و بنادر و مناطق آزاد و کشتی‌سازی و...
مناطق آزاد
اگر از بُعد مناطق آزاد بنگریم، راهکار بکارگیری هرمزگانی‌ها در مناطق آزاد، وجود استانداری ویژه است. استانداری که بتواند لااقل دو عضو هیأت مدیره هرمزگانی در هرکدام از این مناطق آزاد به کار بگمارد تا منافع این مناطق آزاد به هرمزگان نیز برسد و الا حتی مدیران منصوب شده از سوی مدیری جهادی همچون سعید محمد در مناطق آزاد دولت آیت‌الله رئیسی نیز ممکن است پس از کش و قوس‌هایی نهایتأ تن به تصمیمات استانی ندهند و درب بر همان چرخ این 3 دهه اخیر بچرخد.
آمایش سرزمینی
اگر از بُعد آمایش سرزمینی نیز بنگریم، هرمزگان با 1200 کیلومتر ساحل و 14 جزیره و توسعه واجب‌الامر سواحل مکران، استاندار ویژه می‌خواهد. اصلا مدیریت همین 14 جزیره هرمزگانیِ خلیج فارس خودش یک استاندار ویژه می‌طلبد و برای ایفای شایسته مسؤولیت توسعه سواحل و جزایر باید استانداری ویژه بر هرمزگان گمارده شود که بتواند امورات توسعه‌ای جزایر را شخصا هدایت و راهبری کرده و امور را به پیش ببرد. نه اینکه اهالی هرمز و لارک و هنگام هنوز لندیکرافتی برای آمدن به بندرعباس نداشته باشند و یا هنوز شناورداران مسیر قشم، چشم انتظار افزایش 5 هزار تومانی بلیت شناورهایشان باشند و آنگاه مسؤولان سازمان بنادر در تهران از محل درآمدهایی که از بنادر هرمزگان به‌دست می‌آورند، هزینه و حقوق و پاداش نجومی، بریز و بپاش کنند تا آنجا که صدای مجلس نیز برخواسته و خواستار تحقیق و تفحص از آن شود.
مزیت‌های ملی
هرمزگان یکی از دو استان صادرکننده نفت خام و بندرعباس شهر آلومینیوم، شهر فولاد، شهر کشتی‌سازی و شهری بندری و شیلاتی است. شهرهای دیگر آن نیز هر کدام به تنهایی مزیت‌های ملی دارند و از شیلات و تولید آبزیان و کشاورزی گرفته تا فعالیت منطقه ویژه پارسیان و منطقه جاسک و... همه و همه به استانداری ویژه با اختیاراتی ویژه نیاز دارد که بتواند تراز استان را از وضعیت کنونی به جایگاهی فراتر ارتقا دهد. استانداری که حتی نیم‌نگاهی به جذب سرمایه‌های ایرانیان ساکن در امارات و قطر، بحرین و کویت و عمان داشته و راه توسعه تبادلات تجاری را هموار کند. استانداری که بتواند حداقل در دوران حضورش، سفرای ایران در کشورهای همسایه را پای کار توسعه استان و بازاریابی برای محصولات آن و گشودن راه‌های توسعه همکاری‌های مشترک بکشاند.
استانداری ویژه که بتواند برای جوانان سوخت‌کِش هرمزگانی که برای 500 هزار تومان جان خود را کف دست می‌گیرند و تاکنون ده‌ها نفر از آنان در جاده‌ها جان باخته‌اند، تدبیری در تراز ملی برای مشارکت در صادراتِ رسمی سوخت بیاندیشد و حتی طرحی به مانند طرح رزاق که اکنون در سیستان و بلوچستان در جریان است را برای هرمزگان نیز بومی‌سازی کرده و به این رودررویی درازمدت مأموران با جوانانی بیکار و گرسنه نیز پایان دهد. رودررویی تلخی که گاه جان از مأمور وظیفه‌شناسی می‌ستاند و گاه خانواده‌ای را در پس یک بی‌احتیاطی در جاده و یا تعقیب و گریز، عزادار می‌کند.
هرگز نمی‌توان این جمله دلسوخته‌ای را از یاد برد که می‌گفت هرمزگان به اندازه کل ایران می‌تواند درآمد داشته باشد، اگر مدیریت قوی داشته باشد.
هرمزگان استانی ویژه است. باید آن را ویژه دید و برای آن استانداری ویژه در نظر گرفت.
سیاسیون هرمزگان تلاش کنند تا بجای مجادلات پنهانی و بجای زدن ریشه گزینه‌های روی میز برای استانداری هرمزگان که عملا نتیجه‌ای جز نهایی ساختن معامله نهایی بر سر هرمزگان در بر ندارد، هرمزگان را ویژه جلوه دهند تا استانداری ویژه بر آن بگمارند که این مهم اگر محقق نشود، هرمزگان در مسیر رهایی از محرومیت، راه به جایی نخواهد برد و با وجود تلاش‌های فراوان، درجا خواهد زد.
یادمان باشد که آیندگان در مورد آنچه امروز از دولتمردان دولت سیزدهم تمنا می‌کنیم، قضاوت خواهند کرد.
مناطقی همچون هرمزگان بیشترین نقش را در تصمیم‌سازی‌های کلان ایفا می‌کنند
دکتر عظیم غلام‌زاده یکی از اساتید دانشگاه‌های هرمزگان در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در بندرعباس اظهار داشت: هرمزگان به‌عنوان استان پیشران در عرصه توسعه اقتصاد دریامحور بزرگترین نقش را در منطقه خلیج فارس به عهده دارد.
وی افزود: ظرفیت‌های کم‌نظیر موجود و قابل توسعه در حوزه‌های صنعتی و نفتی ازجمله کشتی‌سازی، فولاد و آلومینیوم، پتروشیمی، نفت ستاره و سایر پیشران‌های اقتصادی همچون اسکله‌های بزرگ و جزایر تاریخی و حساس به لحاظ موقعیت سوق‌الجیشی، وجود منابع غنی معدنی فراوان مانند سنگ آهن، سنگ گچ، کرومیت و سیمان، حتی مناطق حاصل‌خیز در تولید محصولات استراتژیک کشاورزی که می‌تواند نقش کشور را در ساختار اقتصادی منطقه خلیج فارس پررنگ‌تر و حتی بی‌رقیب کند لزوم مدیریت عالیه دارای اختیارات متناسب با جایگاه استان را به‌عنوان یک ضرورت برای کشور را می‌بایست در خود به‌وجود آورد.
این استاد دانشگاه گفت: همان‌طور که در سایر مناطق، استاندار ویژه فراخور نیاز مطرح گردیده و منصوب شده است، هرمزگان نیز که علی‌رغم همه پتانسیل‌های بالقوه، مناطقی محروم از جمله بشاگرد را دارد که حتی بیش از گذشته نیاز به توجه را احساس می‌کند.
غلام‌زاده ادامه داد: از دیدگاه بنده یکی از عوامل عدم تحقق برنامه‌های توسعه‌ای متناسب با زمان معین مندرج در مصوبات آن، سهل‌انگاری در انتصاب مقام عالی استان به‌عنوان استاندار ویژه که لزومأ عضو هیئت دولت بوده و در جلسات شرکت‌کننده باشد، است چراکه نقش مؤثر مناطق حیاتی برای کشور می‌بایست خاص و ویژه دیده شود تا جریان تحول را در سریع‌ترین زمان ممکن پیش ببرد.
وی تصریح کرد: هرچند که تاکنون به دلایل عدم همگرایی مؤثر بزرگان استان در نقش‌آفرینی و رفع مشکلات، در غایت آن پیشرفت کشور را علاوه بر محروم ماندن استان در بر داشته، ولی می‌طلبد در طلیعه پوست‌اندازی نسل مدیران، به حضور کارآمد مسؤولان استان در بدنه دولت توجه وافری شود.
این استاد دانشگاه افزود: بنده خواستار ایجاد نگاه فرااستانی به منطقه‌ای را دارم که در افق‌های پیش روی خود، قطعأ دروازه توسعه خلیج فارس و سواحل مکران است.
غلام‌زاده عنوان داشت: اگر در زیست‌بوم جدید ایجاد شده در دنیا نگاهی ژرف بیاندازیم مناطقی همچون هرمزگان که سواحل و ارتفاعات را در جوار هم به فاصله اندک را دارا می‌باشد، بیشترین نقش را در تصمیم‌سازی‌های کلان ایفا می‌کنند.
انتهای پیام/3264
