فرهنگ شهادت طلبی در دیار ساوه آن چنان پررنگ است که هرگاه نام و یادی از دوران جنگ تحمیلی می شود، کسی نمی تواند از نام بزرگی چون شهید مصطفی چمران بگذرد و رشادت های این شهید والامقام به کرات از رسانه ها و در قالب کتاب ها بازتاب یافته است اما واقعیت آن است که ساوه نه فقط یک چمران، بلکه چمران ها دارد و اکنون همرزمان شهدای آن دوران که بی هیچ منتی جان خود را برای دفاع از این سرزمین در طبق اخلاص گذاشتند فارغ از هر پست و مقام دنیایی، سینه هایی مالامال از خاطرات توام با معنویت دارند که بیان آنها برای نسل های سه دهه اخیر که فضای جنگ را ندیده اند، آموزنده است.

در گزارشی که ایرنا در روز سوم مهر با عنوان «فرار از «طرح کاد» و حضور در جبهه با شناسنامه دستکاری شده» منتشر کرد، خاطرات رزمنده ساوجی از روستای یاتان به نام اسدالله شناور بازتاب یافت و امروز هم پای صحبت و خاطرات «اکبر نیکوکار» که چهل ماه سنگرهای دفاع از ایران را ترک نکرد، نشستیم.

وی هم رزم یکی از شهدای گرانقدر ساوه به نام شهید مهدی ناصری بود و از سن ۱۶ سالگی وارد میدان نبرد با دژخیمان بعصی شد و هنگامی که قطعنامه ۵۹۸ تصویب و پایان جنگ اعلام شد، دیگر به جوانی پخته و با تجارب فراوان در سن ۲۱ سالگی تبدیل شده بود.

نیکوکار در گفت و گو با ایرنا، گفت: میدان جنگ تحمیلی و جبهه های نبرد فقط رویارویی با دشمن نبود بلکه حکم دانشگاهی برای تزکیه نفس و افزایش درجه تقوای الهی داشت که شهدا و رزمندگان با همین طرز فکر و استناد به آیات قرآن کریم که می فرماید: کسی که تقوا پیشه کند، خداوند برای او راه نجاتی ایجاد می کند، وارد این میدان شدند و در نهایت هم جبهه همچون مفر و گریزگاهی برای پرواز به سوی معبود تلقی می شد.

وی اظهار داشت: اخلاص رزمنده‌ها باعث می شد همواره به این نتیجه برسیم که تقوا به معنای شجاعت در برابر دشمنان در میدان نبرد و البته تقویت معنوی و ایجاد سپری در برابر شیاطین و نفس اماره است و همین طرز فکر، پیروزهای بزرگی را نصیب جبهه اسلام در برابر رژیم بعثی نمود.

این پیشکسوت دوران دفاع مقدس افزود: امروز قدرت نظامی ایران به همت جوانان به جایی رسیده است که سایت های موشکی به عنوان سپر برای کشور عمل می کند و قدرت بازدارندگی آن به گونه ای است که هیچ کشوری جرات ندارد به فکر تعرض به خاک ایران باشد و این دستاورد از افتخارات نظام و جوانان مملکت محسوب می شود.
نیکوکار در بیان یکی از خاطراتش از جنگ، گفت: در دوران جنگ تحمیلی سلاح برتر در دست رزمندگان ایران، تقوا و اخلاص بود که با همین توانمندی ها از کیان میهن جانانه دفاع نمودند و در عملیاتی چون والفجر ۸ با مدیریت شهدایی چون فرمانده شهید ناصری از ساوه و مدیریت درست، موفقیت های چشمگیری حاصل شد که می توان گفت نقشه های امریکا را برای تجزیه کشور خنثی نمود.

وی افزود: شهید ناصری از فرماندهان مدبر دوران دفاع مقدس بود و  چندین بار در کنار این همرزم شهید، مجروح شدم و درجه رشادت و شهامت ایشان تا جایی بود که به عنوان اولین نفر در سنگر در برابر دشمن سینه سپر می کرد و در چنین وضعیتی بود که با اصابت ترکش دشمن همراه با حدود ۹ نفر از همرزمانش به درجه رفیع شهادت نایل آمد.

این رزمنده دفاع مقدس ادامه داد: دشمن شبانه خمپاره پرتاب می کرد و بی‌سیم‌چی گردان هم تنها بود، ما هم شب‌ها نوبتی پای بیسیم می‌نشستیم و حوالی ساعت ۱۲ یکی از شب ها، چند ساعتی پای بیسیم بودم و پس از اینکه خوابیدم، خمپاره زدند و جالب این بود که تنها کسی که مجروح نشد بی‌سیم‌چی بود.

وی افزود: دود تمام سنگر را گرفته بود و به دلیل کمبود جا، من برعکس خوابیدم و شاید همین موضوع سبب شد توفیق شهادت از من سلب شود اما
شهید موسوی درجا شهید شد و شهید ناصری هم در مسیر بیمارستان به شهادت رسیدند.
نیکوکار گفت: حدود ۳۰ ماه از ابتدای تشکیل گردان ولیعصر ساوه در کنار شهید ناصری بودم و اخلاص و شجاعت این شهید زبانزد بود و برعکس بسیاری از فرماندهان، دستور نمی‌داد بلکه خود همواره پیش‌قدم بود.
وی کرد: در یکی از مراحل عملیات کربلای ۵ من و شهید ناصری ترکش خوردیم اما ایشان خود را فرمانده گردان معرفی نمی‌کرد تا مبادا بدون نوبت به کار مداوای او رسیدگی شود و پس از درمان هم منتظر ترخیص از بیمارستان صحرایی نماند و با خارج شدن ترکش از بدنش، به خط مقدم برگشت.
این رزمنده اهل ساوه گفت: جنگ تحمیلی و رشادت های شهدا و رزمندگان، کشور را از خطر تجزیه نجات داد و در اهمیت این مقاومت جامانه فرزندان ایران زمین، بی ربط نیست سخنان صدام پس از حمله به کویت و پاسخ به این پرسش که چرا در دوران جنگ با ایران همیشه لباس نظامی بر تن داشتید را یادآوری کنم که گفت: گفت من در جنگ با کویت، مقاومتی ندیدم تا لباس رزم بپوشیدم، اما در ایران با جوانان و جوانمردان باید مقابله می کردیم.
وی تاکید کرد: همین سخن صدام کافیست که در برابر قطره قطره خون شهدای دوران دفاع مقدس احساس مسئولیت داشته باشیم و از مرزهای کشور تا پای جان دفاع کنیم. 

نیکوکار در ادامه، اظهار کرد: در جبهه های حق علیه باطل، رزمندگان همواره به ائمه اطهار و به خصوص سالار شهیدان توسل می جستند و در دسته های چند هزار نفری به خصوص در حسینیه بزرگ شهرک بدر در ایام محرم، آیین های ماه محرم را ادا می کردند.

وی در مورد اینکه چگونه در آن سن و سال به جبهه های نبرد اعزام شد، گفت: آن زمان با تفکر و سخن امروز شهید سپهبد سلیمانی که فرمود، ما ملت شهادت هستیم، مشتاقانه برای دفاع از کشور راهی جبهه می شدیم و من هم در زمان جنگ تحمل ماندن در ساوه را نداشتم و بهترین دوران عمرم را در دوران دفاع مقدس سپری کردم که از ۱۶ تا ۲۲ سالگی و پایان جنگ بود.
نیکوکار گفت: در آن زمان علاوه بر حضور در جبهه، دانشجو بودم و همزمان در کلاس درس و جبهه حضور داشتم اما مادرم خیلی بی‌تابی می کرد و من هم برای تسکین دل او، فتوایی از امام راححل را  روی طاقچه منزل گذاشته بودم که در خصوص ضرورت اشاعه فرهنگ شهادت و ایثار بود.

این رزمنده جبهه و جنگ، گفت: دنیای دفاع مقدس مانند اقیانوسی بیکران است که در وصف نمی گنجد اما آنچه برایم بسیار سخت بود، دیدن لحظات شهادت دوستان و همرزمانم بود که برایم بسیار سخت گذشت.