به گزارش "ورزش سه"، شکست تیم ملی در این دیدار با وجود اینکه حریف از چند بازیکن برزیلی در ترکیب بهره می برد و به نوعی تیم برزیل ثانی بود قابل توجیه  نیست به این خاطر که تیم ملی در نیمه نخست تیم برتر میدان بود و در نهایت با برتری دو بر صفر راهی رختکن شد. اما در نیمه دوم تغییر ایده داد و تنها برای حفظ نتیجه به میدان رفت و با عقب نشستن به حریف اجازه داد سراسر تهاجمی شود و در نهایت 3-2 به برتری برسد. این در حالی بود که چه در فوتبال و چه در فوتسال می گویند یکی از بهترین راه های دفاع حمله است به این خاطر زمانی که تیمی در حمله است حریف خود را وادار به دفاع می کند اما زمانی که با ایده دفاعی وارد میدان می شود بدین معنی است که حریف حمله خواهد کرد. 

اما یکی از خوب های تیم ملی در بازی با قزاقستان و حتی تورنمنت جام جهانی علیرضا صمیمی دروازه بان بوشهری بود. او در همین بازی سیوهای خیلی خوبی داشت؛ که اگر سیو این توپ ها نبود ممکن بود ایران با نتیجه تلخ تری شکست را در برابر قزاقستان پذیرا باشد. با این حال یکی از معضلات پر رنگ تیم ملی در این بازی این بود که دروازه بان ایران بر خلاف دروازه بان حریف بازی با پا نداشت. به خوبی دیدیم که قزاق ها بازی را از دروازه بان شروع می کردند و او حتی برای بازیسازی تا نیمه زمین پیش می آمد و این موجب می شد آنها در حمله برتری عددی نسبت به ایران پیدا کنند. اما علیرضا صمیمی بیشتر در چارچوب دروازه بود و چون بازی با پا نداشت برتری عددی ایران در جریان بازی شکل نمی گرفت. 

این موضوع اگر چه در فوتسال پر رنگ تر است اما امروز حتی در فوتبال شاهد هستیم مربیان حرفه ای و بزرگ در جذب دروازه بان برای تیم خود این موضوع را مورد توجه قرار می دهند چرا که در فوتبال روز دنیا هم شروع بازی از دروازه بان است و اگر دروازه بان پا به توپ داشته باشد می تواند در شروع بازیسازی با پاس هایی که می دهد پرس حریف را بشکند و برای تیم مهاجم برتری عددی ایجاد کند. 

ای کاش دروازه بان ایران پا به توپ داشت یا در همه این سال ها با او تمرین می شد تا پا به توپش هم خوب می شد. در این صورت به راحتی به یکی از بهترین دروازه بانان فوتسال جهان تبدیل می شود به این خاطر که در چارچوب دروازه سیوهایش یکی از دیگری دیدنی تر است.