به نقل از فری‌تینک، این حسگر از پاسخ شبکیه به حرکت (حرکت حیاتی در پیشرفت محاسبات نورومورفیک، محاسبات عصبی) تقلید می‌کند.
محققان دانشگاه ایالتی اورگان در ایالات‌متحده اظهار کردند: این مورد، پیشرفت بزرگی در زمینه شناسایی تصویر، رباتیک و هوش مصنوعی است.
چشم مصنوعی انسان، برخلاف حسگرهای مرسوم برای کار با هوش مصنوعی شبیه عملکرد چشم انسان (همتای موفق در سخت‌افزار و نرم‌افزار) طراحی‌شده است.
تقلید از مغز انسان با محاسبات نورومورفیک
حسگر جدید می‌تواند با جدیدترین محاسبات نورومورفیک که در هوش مصنوعی و برنامه‌هایی پرکاربرد مانند تشخیص تصویر همگام شود. پردازنده‌های بکار رفته در هوش مصنوعی بجای پردازش اطلاعات به‌صورت توالی، مانند مدارهای مرسوم اغلب شامل مدارهای الکتریکی مجتمع هستند که مدارهای مغز را تقلید می‌کنند؛ به‌عبارت‌دیگر، پردازنده نورومورفیک به‌جای یک مسیر واحد از شبکه‌ای از مسیرها استفاده می‌کند.
چشم رایانه‌ای با این کار جدید، به توانایی‌های مغز محاسباتی نورومورفیک دست پیدا خواهد کرد، اما نوع اطلاعاتی که با حسگرهای نوری فعلی به دست می‌آیند از توانایی پردازشی با رایانه‌های نورومورفیک امروزی عقب‌تر است.
جان لبرام، عضو گروه تحقیق در بیانیه‌ای گفت: «حتی اگر الگوریتم‌ها و معماری طراحی‌شده برای پردازش اطلاعات بسیار شبیه به مغز انسان باشند، اطلاعاتی که این سیستم‌ها دریافت می‌کنند، همچنان برای رایانه‌های سنتی طراحی‌شده است.»
بیشتر فناوری‌های حسگر، مانند تراشه‌های موجود در تلفن‌های هوشمند یا دوربین‌های دیجیتال از پردازش متوالی استفاده و تصاویر را پیکسل به پیکسل اسکن و دریافت می‌کنند، اما الگوریتم‌هایی که اطلاعات بصری را پردازش می‌کنند، به‌ویژه با استفاده از هوش مصنوعی یا برنامه‌های محاسباتی نورومورفیک پیچیده‌تر می‌شوند.
تقلید از چشم انسان
همان‌طور که کارکرد مغز رایانه شبیه مغز انسان است، باید با وسیله‌ای شبیه چشم انسان (حسگر رتینومورپیک) همگام شوند. نتایج بررسی نشان می‌دهد که چشم رایانه با این مورد جدید، در حال دستیابی به توانایی‌های مغز محاسباتی نورومورفیک است.
بیشتر تلاش‌ها برای ساخت حسگرهای شبیه چشم، شامل سخت‌افزار یا نرم‌افزار پیچیده است، اما آنچه این حسگر جدید را منحصربه‌فرد می‌کند، استفاده از پروسکایت (ماده معدنی مورداستفاده در سلول‌های خورشیدی) است.
این حسگر از لایه‌های فوق نازک نیمه‌هادی پروسکایت استفاده می‌کند و زمان قرارگرفتن در معرض نور از عایق‌های الکتریکی به هادی تبدیل می‌شوند.
در حسگر نوری لبرام، لایه‌های نازک پروسکایت مانند یک خازن عمل می‌کنند که توانایی آن در ذخیره انرژی الکتریکی تحت تابش نور را تغییر می‌دهد. حسگرها در برابر نور مانند چشم انسان واکنش نشان می‌دهند. هنگامی‌که تغییر در نور را حس می‌کند، سیگنال را ثبت کرده و سپس به حالت اولیه برمی‌گردد.
لبرام گفت: روش آزمایش به این صورت است که آن را برای یک ثانیه در تاریکی قرار می‌دهیم، سپس چراغ‌ها را روشن کرده و آن را در روشنایی می‌گذاریم. این میخ ولتاژ (اضافه توان سریع و کوتاه‌مدت) نور را به‌محض روشن شدن دریافت می‌کند. ولتاژ به‌سرعت از بین می‌رود، حتی اگر شدت نور ثابت باشد و این همان چیزی است که ما می‌خواهیم.
محققان عنوان کردند: این حسگر جدید می‌تواند برای اتومبیل‌های خودران، برای مثال با کمک ربات‌ها برای ردیابی اشیاء در حال حرکت مناسب باشد.
یافته‌های این بررسی در Applied Physics Letters منتشرشده است.
انتهای پیام
