اینکه می‌گویم سرمایه‌گذاری خارجی بزرگ‌ترین رویداد تاریخی قرن نوزدهم بود، یعنی اینکه همه آن دستاوردهایی که حاصل این سرمایه‌گذاری‌ها هستند، بدون این سرمایه‌گذاری‌ها پدید نمی‌آمدند؛ راه‌آهن‌ها، بنادر، کارخانه‌ها و معادن آسیا، کانال سوئز و بسیاری چیزهای دیگر که به‌دست غربی‌ها ساخته شدند، بدون سرمایه‌گذاری خارجی ساخته نمی‌شدند. سرمایه‌گذار خارجی با این امید و انتظار سرمایه‌گذاری می‌کند که قرار نیست سرمایه‌اش مصادره شود. کسی که بداند قرار است فرد دیگری سرمایه‌اش را مصادره کند، طبیعتا سرمایه‌گذاری نمی‌کند. در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم که سرمایه‌گذاری‌های پیش‌گفته انجام می‌شد، اصلا بحثی از مصادره در میان نبود.