سرپیچی کامران‌میرزا، حاکم هرات از انجام تعهداتی مانند پرداخت خراج سالانه، حمله به خراسان و تلاش برای تصرف سیستان، از جمله عواملی بود که محمدشاه را واداشت تا با لشکرکشی به هرات، هم کامران‌میرزا را تنبیه کند و هم این شهر را که وی در زمان حیات پدر تا چند قدمی فتح آن پیش رفته بود، فتح کند. در این زمان، از یک سو دولت روسیه تلاش می‌کرد شاه قاجار را برای حمله به هرات تحریک و تشجیع کند و در صورت فتح آن، نفوذ خود را در آسیای میانه و افغانستان گسترش دهد و از سوی دیگر، دولت انگلستان بر آن بود تا شاه قاجار را از لشکرکشی به هرات بازدارد و از هرات به‌عنوان سدی در مقابل حملات احتمالی ایران و روسیه به هندوستان استفاده کند. سرانجام در حالی‌که لشکرکشی محمدشاه به هرات می‌رفت منتج به فتح این شهر شود، تهدیدات مک‌نیل و حمله ناوگان انگلستان به جزیره خارک و جنوب ایران سبب شد شاه قاجار بدون نیل به مقاصد خود مجبور به ترک محاصره هرات شود.