لیست اولیه تیم ملی برای دو دیدار مرحله انتخابی جام جهانی مقابل سوریه و عراق که شامل بازیکنان شاغل در لیگ ایران بود حرف و حدیث های زیادی را به دنبال داشت. غیبت چند بازیکن سرشناس که عملکرد خوبی در فصل گذشته داشتند و البته حضور چند بازیکن معمولی که بعضا در تیم های باشگاهی شان فیکس نبودند، ابهامات زیادی را به وجود آورد.
خیلی از کارشناسان این سوالات را مطرح می کردند که چطور بهترین گلر فصل قبل لیگ برتر جایی در بین ملی پوشان ندارد و یا سجاد شهباززاده و سروش رفیعی که به ترتیب آقای گل و آقای پاس گل لیگ بودند به تیم ملی دعوت نمی شوند ولی در همین لیست بازیکنانی را می بینیم که نه در تیم باشگاهی شان خوب کار کردند و نه جوانان مستعدی بودند که بگوییم می توانند آینده تیم ملی را بسازند.
به جرات می شود بعضی از بازیکنان داخلی که به اردوی تیم ملی دعوت شدند را برنده اصلی نقل و انتقالات نامید. این بازیکنان به غیر از قرارداد چند میلیاردی که با تیم های باشگاهی شان بستند آپشن های مختلفی هم در این قرارداد گنجاندند. یکی از مهم ترین آپشن ها دعوت به تیم ملی است که هم اعتبار مضاعفی برای یک فوتبالیست به ارمغان می آورد و هم به لحاظ مالی به سودش می شود.
چند بازیکن تیم ملی با دعوت شدن به اردوی اخیر موفق شدند آپشن دعوت به تیم ملی را در قراردادشان فعال کنند و بدون حتی یک دقیقه بازی برای تیم ملی از چند صد میلیون تا چند میلیارد به جیب بزنند.
