به گزارش "ورزش سه"، ورزشکاران حاضر در پارالمپیک بسته به درجه معلولیت خود در دسته‌ بندی‌های متفاوتی قرار می‌گیرند تا همه از این که رقابتی منصفانه برگزار می‌شود مطمئن باشند. اما همه شرکت کنندگان دچار ناتوانی نیستند.  راهنماها و هدایت کنندگانی در بسیاری از رویدادهای ورزشی این مسابقات تیمی را به همراه ورزشکارانی که از ناحیه بینایی دچار اختلال هستند تشکیل می‌دهند تا نقش چشمان آنها را در این مسیر ایفا کنند. اینجا توضیحاتی درباره راهنماها و هدایت کنندگان در پارالمپیک ارائه می‌دهیم. 

نقش راهنماها و هدایت کنندگان چیست؟

راهنماها و هدایت کنندگان گاهی از سوی ورزشکاران با اختلال بینایی در رویدادهایی چون دوچرخه سواری و دو و میدانی مورد استفاده قرار می‌گیرند. ورزشکاران و هدایت کنندگان در دوچرخه سواری با دوچرخه‌های دو پشته حرکت می‌کنند و هدایت کنندگان در واقع مسئول اصلی هدایت دوچرخه است، در حالی که ورزشکار قدرت لازم برای رکاب زدن را تامین می‌کند. با این حال هدایت کنندگان باید بتوانند با قدرت ورزشکار همراهی کرده و سرعت لازم را داشته باشند تا از سرعت کم نکنند.

در همین حال راهنماها در دو و میدانی از مچ یا ساق دست به ورزشکاران خودشان متصل شده‌اند. قوانین زیادی درباره راهنماها وجود دارد. برای مثال، راهنما نباید در جریان دو ورزشکار همراهش را بکشد و این ورزشکار است که باید اولین نفر از خط عبور کند. این همراهی ساده‌ای نیست و نیازمند تمرین‌های سخت برای اطمینان از این موضوع است که هر دو ورزشکار با حرکات یکدیگر هماهنگ هستند. 

راهنماها گاهی ورزشکارهایی هستند که خودشان برای حضور در المپیک یا سایر رویدادهای بزرگ تمرین داشته‌اند. برای مثال شاید آنها در اوایل دوران حرفه‌ای ورزشی خود باشند یا به تازگی از تیم کنار خط خورده باشند.

آیا راهنماها و هدایت کنندگان هم مدالی دریافت می‌کنند؟ 

بله، اگر یک ورزشکار به همراه راهنما یا هدایت کننده در رویدادی پیروز شود، هر دو نفر مدال دریافت می‌کنند. با این حال شرایط همیشه اینطور نبوده است.  هدایت کنندگان تا پیش از سال 2012 تنها ورزشکاران بدون معلولیتی بودند که می‌توانستند در پارالمپیک مدال کسب کنند. در المپیک لندن این شرط شامل دوندگان و راهنمایان فوتبال هم شد و شرایط در ریو و حالا در توکیو هم مشابه لندن باقی مانده است.