خبرگزاری مهر - گروه استانها: روز عاشورا تمام می‌شود و حال از همه سخت‌تر، دیدن غم غربت و تنهایی بر چهره خسته و شکسته توست؛ آری «زینت دهنده پدر» اکنون تو مانده‌ای و غافله ای که سوگوار «کشتی نجات» است.
اکنون که قصه «العطش» کربلا و مشک پاره سقای تشنه لبان پایان یافته، بگذار «حسین» و غم جانکاهش همین جا، در سرزمین خونین و پربلای کربلا بماند و کمر خمیده خواهرش را نبیند و گوش‌هایش، شیون کودکان و زنان اهل حرم را در مسیر غمبار اسیری نشنود!
نه «شام» و نه «غریبان» و نه ترکیب «شام غریبان» یارای تفسیر و تشریح آنچه بر آل و اولاد حسین رفت را ندارد، این شام آنقدر تیره است و آنقدر غریبانه که سالهاست واژه‌ها درمانده اند که چگونه تفسیر کنند آنچه را که در نخستین شب دنیا بدون «حسین» بر زمین و زمان گذشت!
رسالت ۷۲ تن کربلا در سرزمین پرخون نینوا می‌ماند و تازه کار زینبی دختر «علی» آغاز می‌شود، کاری کارستان برای روایت آنچه بر فرزند زهرا رفت…
امسال نیز شام غریبان اوج اندوه لرستانی‌ها در غم شهادت فرزند زهرای مرضیه (س) و اسارت یگانه بانوی صبر و شکیبایی حضرت زینب (س) را نشان می‌داد.
روشن کردن شمع در سطح شهر، تکایا، سقاخانه‌ها و حسینه ها از آداب و رسومی است که در این شب در جای جای استان لرستان صورت می‌گیرد.
