محمد حمیدی‌مقدم روز جمعه درباره بزرگترین و مهمترین دستاوردهای چهاردهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت»، گفت: عدالت نمایشی و فرهنگی بزرگترین دستاورد چهاردهمین جشنواره «سینماحقیقت» و عاملی بود که ما را برآن داشت با وجود مشکلات جشنواره را برگزار کنیم.
وی افزود: با همه گیری ویروس کرونا در همه جهان، اغلب جشنواره‌ها یا تعطیل شدند یا در برگزاری‌شان وقفه افتاد. در مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی به عنوان متولی برگزاری این رویداد، از ابتدا درباره برگزاری یا عدم برگزاری جشنواره امسال بسیار بحث کردیم.
این مدیر فرهنگی ادامه داد: با توجه به این که چهاردهمین جشنواره «سینماحقیقت» قرار بود آذرماه برگزار شود، وقت داشتیم تا جشنواره‌ها و شرایط را رصد کنیم. از اوایل تابستان برای این کار، برنامه ریزی کردیم. شورای سیاست‌گذاری پویا و همراهی داشتیم و جامعه مستندسازان، دوستانمان در انجمن صنفی تهیه‌کنندگان سینمای مستند، انجمن کارگردانان سینمای مستند و پژوهشگران کنارمان بودند و از همراهی آنها استفاده می‌کردیم.
دبیر چهاردهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» گفت: پس از بررسی‌های مختلف، زمانی که هدف معین شد که جشنواره برگزار شود، شروع کردیم به بررسی موارد بعدی. ابتدا احتمال می‌دادیم بیماری تا آذرماه فروکش کند و بخشی از برنامه‌ها را به شکل محدود در قالب فیزیکی برگزار کنیم اما شرایط به گونه‌ای پیش رفت که تصمیم گرفتیم جشنواره را به صورت برخط (آنلاین) برگزار کنیم.
حمیدی مقدم درباره ضرورت برگزاری جشنواره در این شرایط گفت: جامعه در ماههای اخیر درگیر سکون و کمی یاس بود، برگزاری جشنواره‌ها می تواند شور، شوق و امید را در جامعه جاری کند. نکته بعد این است که تولید در سینمای مستند ادامه داشت، البته ما مطمئن نبودیم که روند تولید چه مسیری طی می کند اما بعد از فراخوان متوجه شدیم که آثار زیادی تولید شده است. نکته ای که نباید از یاد برد این است که نمی‌خواستیم دچار انباشت اثر بشویم. برگزار نکردن جشنواره انبوهی فیلم را در وضعیت مبهمی قرار می‌داد. بیشترین جایی که آثار مستند در آن دیده می‌شوند جشنواره است و اگر جشنواره برگزار نمی‌شد مشخص نبود سرنوشت این فیلم‌ها تا جشنواره بعد چه خواهد شد؟
پس از پایان مهلت ارسال اثر به دبیرخانه ۸۹۴ فیلم به دبیرخانه جشنواره رسید که ما را شوکه کرد. آنجا تصمیم گرفتیم که باید کاری انجام بدهیم و برای برگزاری چهاردهمین دوره مصمم‌تر شدیم
دبیر چهاردهمین جشنواره «سینماحقیقت» گفت: فکر می‌کنم باید پیشنهادی برای آینده داشته باشیم، صرف تعطیل کردن رویدادها به خاطر ویروس کرونا نمی‌تواند مفید باشد، می‌دانستیم در این حرکت به موانع برمی‌خوریم، اما برایمان مهم بود که تولیدات بایگانی نشوند. می‌دانستیم اگر جشنواره برگزار نشود بعضی آثار هیچ شانسی برای ورود به درگاهی جز جشنواره برای دیده شدن ندارند.
مدیر عامل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در پاسخ به این سوال که فیلمی در این دوره سرقت شده؟ گفت: اولین نکته‌ای که ما را در برگزاری جشنواره چهاردهم دلگرم و در این مسیر موفق کرد، همراهی و اعتماد صنوف مختلف بود. ما همراهی کامل خانواده سینمای مستند را داشتیم. در اختتامیه هم از این همراهی قدردانی کردیم، همچنین از حوزه‌های موثر در تولید مستند، در بخش خصوصی و دولتی. همان اول هم به مستندسازان گفتیم که در شکل آنلاین امکان رخنه و رسوخ وجود دارد. مربوط به ایران هم نمی‌شود این معضل درهمه جای دنیا وجود دارد و شامل همه پلتفرم‌ها می‌شود. اما هدف ما این بود که مستند باید وارد حوزه گسترش مخاطب بشود.
حمیدی‌مقدم ادامه داد: مستندسازان به ما اعتماد کردند، ما هم تلاش کردیم که فضایی امن به وجود بیاوریم. آی پی های خارجی را بستیم. زیر ساخت‌ها را تقویت کردیم. سینمای مستند، اقتصاد کوچکی دارد که باید محترم شمرده شود. بلیت فروشی را که از سال گذشته شروع کرده بودیم، امسال هم ادامه دادیم.
دبیر «حقیقت آنلاین» گفت: کپی شدن یک فیلم، زمانی مسئله به وجود می‌آورد که آن فیلم در سایتی منتشر بشود و آینده فیلم به خطر بیفتد. خوشبختانه در چهار سامانه‌ای که همراه جشنواره بودند امنیت کامل برقرار بود. ممکن است در حداقل‌ترین شکل ممکن اتفاقی رخ داده، اما کلیت فضا امن بوده است. ما تمهیدی اندیشیده بودیم که اگر اتفاقی افتاد در ۲۴ ساعت، فیلم از هر سایتی برداشته شود.
حمیدی‌مقدم با اشاره به ویژگی‌های این دوره جشنواره گفت: در ادوار قبلی محل اصلی جشنواره پردیس «چارسو» بود، امسال و در شیوه برخط یک خانه جشنواره وجود داشت که همه محتواها در آن عرضه می‌شد. قبلا به تعدادی از اهالی رسانه و متخصصان حوزه سینمای مستند کارت می‌دادیم که رایگان فیلم‌ها را می‌دیدند و از پارسال برای نخستین بار بلیت فروشی هم داشتیم. افرادی که کارت داشتند حدود ۱۲۰۰ تا ۱۳۰۰ نفر بودند.
امسال در مرحله اول چیزی حدود ۲ هزار نفر ثبت نام کردند. دایره ثبت نام را برای اهالی فرهنگ گسترش دادیم. در نهایت به ۳۷۰۰ نفر رسیدیم که به صورت رایگان می‌توانستند از خانه جشنواره استفاده کنند
وی ادامه داد: روز اول از خانه جشنواره ۴۰۰۰ بازدید داشتیم، هر روز در هر سامانه ۱۵ فیلم بارگذاری می‌شد. در کمال شگفتی هر روز که از جشنواره گذشت، آمار بینندگان بیشتر شد. روز آخر این رقم از مرز ۵۰ هزار بازدید گذشت. روز اختتامیه و در مراسم پایانی ما با درخواست‌های بیشماری مواجه بودیم که فیلم‌ها را دوباره نمایش بدهید. گویی تازه مسیر ورود به جشنواره کشف شده بود.
حمیدی مقدم درباره فراموش شدن اکران عمومی مستندها با رونق نمایش آنلاین گفت: ماهیت سینما حفظ می‌شود، حتی اگر روش های دیگری برای دیده شدن فیلم‌ها وجود داشته باشد. هر اثری جذاب باشد توده بیشتری جذب می کند. همین امسال آثاری در جشنواره حضور داشتند که کیفیت بصری، طراحی صدا و کیفیت بالایی داشتند، حتی بالاتر از آثار سینمایی. پرمخاطب‌ترین فیلم جشنواره «کودتای ۵۳» این امتیازها را داشت. فکر می‌کنم در آینده امکان استفاده از بسترهای فیزیکی و آنلاین اتفاق بیفتد.
مستندسازان با عشق و عرق کار می‌کنند. اما نیاز به حمایت مادی و معنوی بیشتری دارند. تا سال گذشته مرکز گسترش برای هر مستند میانگین ۷۰ تومان تا ۱۳۰ میلیون تومان مشارکت داشت و امسال این رقم به ۲۰۰ میلیون تومان رسیده در حالی که برای یک تیزر تبلیغاتی ساده، ۱۰۰ میلیون تومان هزینه می‌شود
دبیر چهاردهمین جشنواره «سینماحقیقت» با اشاره به کم بودن تولیدات تاریخی، علمی، ورزشی و سیاسی گفت: نگاه عمومی به مستند در ایران اجتماعی است. من به عنوان متولی در مرکز گسترش از سال گذشته از همکارانم خواستم ریل‌گذاری را عوض کنیم و زمینه را برای تولید مستندهای حیات وحش، ورزشی، تاریخی و پرتره که می‌تواند جذاب باشد فراهم کنیم.
وی در بخش دیگری از سخنانش گفت: مستند سفارشی لزوما بد نیست. در دنیا، مستندهای خوب محصول حمایت و سفارش یک نهاد یا ارگان هستند. البته که نگاه و خلاقیت فیلمساز در ساخت اثر باید متبلور شود.
حمیدی‌مقدم تاکید کرد: موفقیت مستندساز نباید به جشنواره ختم شود و باید مخاطب را گسترش داد: مستند نباید محدود شود به حلقه‌های روشنفکری یا مخاطبان محدود. نباید به جشنواره‌ها ختم و پس از آن بایگانی شود، هدف ما این است که مستند جریان ایجاد کند، موثر باشد. باید از این جغرافیا عبور کرد و به فضاهای بزرگتری رسید.
وی خاطرنشان کرد: سینمای مستند برای کشور مهم است. این سینما نیازمند حمایت است. نیازمند سعه صدر مدیران و سیاستمداران. مستندسازان دلسوز هستند. نکاتی را می‌گویند که معمولا از آنها غفلت کرده‌ایم. آنها از تاریکی و سایه روشن می‌گویند، برای آینده روشن باید به آنها اعتماد کنیم.
