واکسن‌های داخل‌بینی یا استنشاقی باعث ایجاد آنتی‌بادی‌های به نام «ایمونوگلوبولین A» یا IgA و نیز سلول‌های ایمنی خاطره‌ای B و T ساکن در راه‌های هوای بینی و راه‌های فوقانی می‌شوند. به این ترتیب این واکسن‌ها می‌توانند از عفونت بوسیله ویروس جلوگیری کنند و نیز باعث کاهش ریزش ویروس از بینی در صورت ایجاد عفونت شوند.

واکسن‌های داخل‌عضلانی یا تزریقی باعث ایجاد آنتی‌بادی‌هایی از نوع «ایمونوگلوبولین G» یا IgG در خون می‌شوند که به درون ریه‌ها هم راه می‌یابد و مانع از عفونت ریوی می‌شود، اما از عفونت در راه‌های هوایی بینی و ریزش ویروس در صورت ایجاد عفونت جلوگیری نمی‌کنند.

بیشتر بخوانید:

• محققان یک گام به ساخت واکسن استنشاقی کووید-۱۹ نزدیک شدند

منبع: Science