به گزارش خبرنگار اعزامی خبرگزاری تسنیم از توکیو، علی هاشمی پس از اوت کردن هر سه وزنه خود در حرکت دوضرب رقابت‌های وزنه‌برداری دسته 109 کیلوگرم المپیک اظهار داشت: رقابت یک ضرب خوب بود و طبق برنامه جلو رفتیم، اما فقط خواستیم فاصله را با حریفان حفظ کنیم و همین راه را ادامه دهیم. در حرکت دوضرب هم استراتژی‌مان این بود که هر کاری را که مرا به مدال و ‌رکورد رقبا نزدیک می‌کند، انجام بدهیم.

وی تصریح کرد: اساس را بخواهید کمی سرگیجه داشتم. وزنه که روی سینه‌ام بود، نمی‌دانستم چه کاری می‌کنم! در حرکت آخر عضله چهار سر پای من کش آمد. تمام زور خود را زدم، اما نشد.

هاشمی درباره اینکه انتخاب وزنه‌ها برایش سنگین نبود و آیا بهتر نبود با وزنه سبک‌تر کار را شروع می‌کرد تا در جدول باقی بماند، گفت: در المپیک ریو هفتم شدم. اگر با وزنه 222 کیلوگرمی شروع می‌کردم و دوباره هفتم می‌شدم چطور؟ اینجا اگر وزنه 226 کیلوگرمی را مهار کرده بودم به مدال رسیده بودم. اگر وزنه پایین‌تر انتخاب می‌کردم شاید بدنم سرد می‌شد. به نظر خودم بدنم با من یار نبود.

وی در مورد اینکه دیر اضافه شدنش به کاروان المپیک یکی از دلایل ناکامی او بوده است یا نه، گفت: 20 روز قبل از المپیک تاند‌ون پایم کش آمده و عضله‌ام پاره شده بود و اصلاً به دلیل همین مصدومیت به مسابقات آسیایی نرفتم. از 23 فروردین همه چیز تازه برای من شروع شد. برای المپیک فقط سه ماه تمرین کردم و اگر سه هفته بیشتر تمرین می‌کردم، اوضاع فرق می‌کرد. فکر می‌کنم قسمت من این است که در المپیک مدال نگیرم.

وزنه‌بردار المپیکی کشورمان با بیان اینکه احتمالاً این آخرین المپیکش در دوران حرفه‌ای وزنه‌برداری بود، گفت: هنوز المپیک ریو را که در  آن هفتم شدم، هضم نکرده‌ام. حالا اینجا را نمی‌دانم چه کار کنم. گفتم شاید قسمتم نیست. احتمالاً این آخرین المپیکی بود که در آن شرکت می‌کردم. شرایط سهمیه گرفتن در وزنه‌برداری خیلی سخت شده است.

وی خاطرنشان کرد: پشت سر هم مسابقه داشتیم و در همین انتخابی‌ها مصدوم شدم. اوضاع به همین طریق باشد شاید اگر حتی کیانوش (رستمی)، سهراب (مرادی) و خود بهداد (سلیمی) هم بودند در مسابقات شرکت نمی‌کردند. از مربی‌ام، کادر فنی تیم ملی و عوامل فدراسیون تشکر می‌کنم. اگر یک دستم را ببرند اشکم در نمی‌آید اما اینجا حالم خیلی بد است.

انتهای پیام/