سید احمد رسولی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر با تبریک ولادت امام موسی کاظم (ع) اظهار کرد: امام موسی کاظم (ع) از جمله ائمه بزرگوار شیعه است که با ۴ نفر از خلفای عباسی هم‌عصر و شرایط خاصی در زندگی ایشان حاکم بوده و قریب به ۴ سال در زندان هارون‌الرشید بودند.
وی با بیان اینکه حلم و بردباری از ویژگی‌های امام موسی کاظم (ع) است، تصریح کرد: چراکه علم را با حلم درآمیخته بودند و با گذشت در مقابل مسائل، مشکلات اجتماعی، بداندیشان و دشمنان آنها را به اسلام دعوت می‌کردند.
معاون هماهنگ‌کننده دفتر نماینده ولی فقیه سپاه امام حسن مجتبی (ع) استان البرز بیان کرد: بر این اساس به لحاظ عملی اخلاق نبوی را در جامعه پیاده می‌کردند و این امر عامل جذب مردم به دین بود.
وی با بیان اینکه بخشندگی یکی دیگر از ویژگی‌های ایشان بود، خاطرنشان کرد: در روایاتی از اهل سنت و تشیع داریم در مقابل کسانی که به امام بدی می‌کردند، امام برای آنها هدیه می‌فرستاد و این نهایت و بالاترین درجه بخشندگی است که در مقابل بدی دیگران به آنها احسان می‌کردند.
رسولی با بیان اینکه احسان و بخشندگی ایشان منشأ گداپروری در جامعه نبود، گفت: برای اینکه این نگاه در جامعه شکل نگیرد، کمک ایشان بر مبنای رفع نیاز آن نیازمند بود تا عاملی برای شکل‌گیری تکدی گری در جامعه نشود.
وی با بیان اینکه عبودیت و بندگی یکی دیگر از ویژگی‌های امام موسی کاظم (ع) بود، اظهار کرد: ایشان اهل مدینه و در مدینه زندگی می‌کردند و در مقطعی هارون به عمره می‌رود و دستور می‌دهد ایشان را دستگیر و به بصره در منزل پسرعموی امام به نام عیسی بن جعفر (ع) منتقل می‌کند.
معاون هماهنگ‌کننده دفتر نماینده ولی فقیه سپاه امام حسن مجتبی (ع) استان البرز بیان کرد: پسرعموی امام به هارون نامه می‌نویسد، ایشان را آزاد کنند، چراکه از ایشان به جز راز و نیاز و بندگی ندیدم و هارون ایشان را به زندان فضل بن ربیع منتقل و او هم بعد از یک سال همین نامه را برای هارون می‌نویسد.
وی تصریح کرد: هارون امام را به زندان فضل بن یحیی بربکی و در نهایت به زندان سندی بن شاهک یهودی منتقل و در آنجا امام به دستور هارون به شهادت می‌رسند.
رسولی خاطرنشان کرد: تمام این زندانبان‌ها یک نقطه مشترکی درباره ایشان بیان می‌کنند و آن هم نهایت بندگی امام موسی کاظم (ع) است که در اوج اسارت و غربت به کار دیگر جز نیایش خدا نمی‌پرداختند.
وی متذکر شد: امام موسی کاظم (ع) در زندان سندی بن شاهک یهودی که یک فرد قسی‌القلب و سنگدل بود که بسیار بر امام سخت می‌گرفت به دستور هارون‌الرشید با خرما مسموم و در ۲۵ رجب سال ۱۸۳ قمری در زندان به شهادت رسیدند و امروز مدفن ایشان محل آمد و شد ملائک الهی و عاشقان و شیفتگان ایشان در کاظمین است.
