به گزارش همشهری آنلاین، رجایی که با حضور در برنامههای پربیننده «خندوانه» و «کتابباز» و گفتگو با رامبد جوان و سروش صحت چهرهای آشنا برای مردم ایران بود، از چند روز پیش با ابتلا به ویروس کرونا در بیمارستان میلاد تهران بستری شده بود اما سرانجام صبح روز پنجشنبه در ۵۲ سالگی جان به جانآفرین تسلیم شد و به دیار باقی شتافت.
محمدسرور رجایی سال ۱۳۴۸ در کابل به دنیا آمد و سال ۱۳۷۳ به ایران مهاجرت کرد. او سالها مدیریت خانه ادبیات افغانستان و مدیریت دفتر شعر و داستان افغانستان را در حوزه هنری را بر عهده داشت. رجایی از شاعرانی بود که معمولا در دیدارهای میانه ماه رمضان با رهبر معظم انقلاب حضور مییافت، شعر میخواند و کتابهایش را به محضر ایشان تقدیم میکرد.
از جمله آثار شاعر نامدار افغان میتوان به این موارد اشاره کرد: «در آغوش قلبها: اشعار و خاطرات مردم افغانستان درباره امام خمینی»، «ماموریت خدا: هفت روایت از احمدرضا سعیدی، شهید ایرانی جهاد اسلامی افغانستان»، «گرگهای مهربان کوه تخت: داستانی از افغانستان» و «سفیدتر از آفتاب: گزیده شعرهای حیدری وجودی».
روایت دیدار با رهبر انقلاب
مرحوم زندهیاد رجایی دو سال پیش ماجرای دیدار با حضرت آیتالله خامنهای را چنین روایت کرده بود: «وقتی کتاب «از دشت لیلی تا جزیره مجنون» را به ایشان دادم، گفتم: این کتاب مجموعهای از خاطرات رزمندگان افغانستانی دفاع مقدس است. آقا فرمودند: احسنت. بعد از من پرسیدند: ساکن کجایی؟ گفتم تهران. حضرت آقا همانطور که کتاب را تورق میکردند، در توضیح عکس شهید احمدرضا سعیدی گفتم: این شهید ایرانی است که در افغانستان شهید شده و مزارش هم در افغانستان است.
ایشان پرسیدند: چه وقت پیش شهید شده است؟ گفتم: سال ۵۹ در زمان تهاجم شوروی به افغانستان. به دقت به عکسهای کتاب و متن کتاب نگاه کردند و در پایان فرمودند: سلامم را به بچههای افغانستان برسان. این کتاب را هم میخوانم.»
پیام تسلیت وزیر ارشاد
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هم با صدور یک پیام درگذشت زندهیاد مرحوم محمدسرور رجایی را تسلیت گفت. متن پیام سیدعباس صالحی به نقل از مرکز روابط عمومی و اطلاعرسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به این شرح است:
«انا لله و انا الیه راجعون
ایران عزیز ما سالهاست میزبان گروه بزرگی از شاعران و نویسندگان عزیز همزبان افغانستانی است. این میزبانی و همدلی بدون تردید در رشد شانهبهشانهٔ ادبیات در هر دو سرزمین تاثیر داشته است.
در این میان تعدادی تنها به نوشتن و سرودن میپردازند و گروهی دیگر عزیزانی هستند که علاوه بر کار خلاقهٔ ادبی برای گسترش رابطه و ایجاد همدلی و همراهی بین شاعران و نویسندگان دو کشور تلاش میکنند.
زندهیاد محمدسرور رجایی بدون تردید یکی از مهمترین چهرههای این گروه بود. او که علاوه بر توفیق در نوشتن، سالها با مدیریت «خانه ادبیات افغانستان» و «دفتر شعر و داستان افغانستان در حوزه هنری» و اخیرا پژوهش گسترده در باب شهدای افغانستانی در دفاع مقدس و شهدای ایرانی در دوره مقاومت و جهاد آن کشور، منشأ خیر و برکت و ایجاد دوستی و مودت میان شاعران و نویسندگان دو کشور شده بود.
اینجانب، درگذشت ایشان را به خانواده ایشان و جامعه ادبی افغانستان و ایران تسلیت گفته و آرزو میکنم که رشته مودت اهالی فرهنگ دو سرزمین عزیز مستحکمتر شود چنان که امید و هدف آن عزیز از دست رفته بود.»