به گزارش ایرنا از روابطعمومی پژوهشگاه میراثفرهنگی و گردشگری، پرستو عرفانمنش با اشاره به تاثیر مطالعات بیولوژیک در بررسیهای باستانشناسی گفت: امروزه زیست فناوری راهگشای بسیاری مشکلات جوامع بشری در حوزههای مختلف به ویژه پزشکی، کشاورزی، محیط زیست، اقلیمشناسی و باستانشناسی است و توانسته در برخی کشورها روند توسعه در این حوزههای علمی و پژوهشی را سرعت بخشد.
او خاطرنشان کرد: اما قدم نخست و شرط اساسی استفاده از آن در فرآیند توسعه، تشخیص و ارزیابی مشکلات و نیازمندیها و به دنبال آن تعیین اولویتهای پژوهشی در حوزه های مختلف علمی است.
عرفان منش با اشاره به لزوم حفاظت و صیانت از فرهنگ هر ملت گفت: حفظ ارزشهای فرهنگی به مثابه شناخت هویت تاریخی هر ملت یکی از مسائلی است که در هر کشور باید مدنظر قرار گیرد و جزء اولویتهای اصلی نهادهای ذیربط باشد. با توجه به اینکه استفاده از علوم نوین و کاربردی در سطح جهان در تمام زمینهها، کاربردی و پاسخگوی بسیاری پرسشهاست، استفاده از علوم زیستشناسی در مطالعات باستانی می تواند مفید باشد.
این کارشناس افزود: یافتههای حاصل از کاوشهای باستانشناسی پرسش هایی را در ذهن ما ایجاد میکند که شناخت و تجزیه و تحلیل آنها میتواند سمت و سوی پژوهشهای زیستی را در دورههای مختلف تاریخی و در شاخههای متعدد ایجاد کند.
مسئول آزمایشگاه فرسودگی زیستی پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار تاریخی- فرهنگی گفت: البته هر کدام از رشتههای زیستی در حوزهای از باستانشناسی میتواند راه گشا باشد، هر چند ممکن است حوزه در نظر گرفته شده در کوتاه مدت پاسخی در خور پرسش های کلان باستان شناسان نباشد ولی میتواند در دراز مدت پرسش ها و ابهامات زیادی را برای ما حل و فصل کند.
او یکی از این مقولهها را بقایای استخوانی (جانوری یا انسانی) عنوان کرد که در سایتهای تاریخی توسط باستان شناسان به دست میآید و شناسایی و نگهداری از آنها برای تعیین هویت و اصالت بخشی از قومیتهای یک مجموعه بسیار حائز اهمیت است.
این کارشناس با بیان اینکه استفاده از دانشهای مرتبط در این زمینه میتواند بسیار سودمند باشد تصریح کرد: مطالعات آنتروپولوژی، ژنتیک، جانور شناسی، گیاه شناسی و سایر علوم وابسته از علوم مختلفی هستند که در این زمینه بسیار حائز اهمیت اند که از هرکدام از این علوم به عنوان مطالعات انسان باستان شناسی، ژنتیک باستان، جانورباستان شناسی، گیاه باستانشناسی در حوزه باستانی می توان نام برد.
عرفان منش اظهار داشت: بخش فرسودگی زیستی پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار تاریخیفرهنگی چند سالی است با نظر گرفتن اینکه باید از علوم نوین در حوزه میراث فرهنگی با وجود ظرفیت علمی بالای کشور در رشته زیستشناسی بهره برد در این زمینه مطالعات و تحقیقات بسیاری انجام داده است.
او گفت: همچنین این بخش با برقراری ارتباط های علمی گسترده با مراکز برجسته در سطح کشور و حضور پررنگ در سطوح علمی داخلی و بینالمللی توانسته نظر بسیاری از علاقهمندان در این حوزه را درمقوله باستانشناسی و زیستشناسی جلب کند.
مسئول آزمایشگاه فرسودگی زیستی پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار تاریخیفرهنگی افزود: به علاوه آموزشهای تخصصی و اصولی با ایجاد نگرش مساوی در باستانشناسی و زیستشناسی در این سالها با برگزاری کارگاهها و نشست های تخصصی دنبال شده که تمامی این اقدامات بخشی از فعالیتهای علمی آزمایشگاه فرسودگی زیستی است.
عرفان منش در ادامه با اشاره به برخی از پروژههای صورت گرفته در این حوزه گفت: طرحی در این زمینه با همکاری مرکز ذخیره ژنتیک انسانی بقیه الله تعریف و طی آن در کنار مطالعات علمی گسترده نمونه هایی از بقایای استخوانی بدست آمده از کاوشهای باستانی نظیر گوهر تپه، تپه گزوار، سدکوچری، کاوش خیابان مولوی تهران (بانوی هفت هزارساله) و مرد نمکی شماره ۱ صورت گرفت. طی این روند نمونه برداریها با شرایط خاص صورت گرفت و به لابراتوار انتقال داده شد تا مطالعات ژنتیکی برروی آنها انجام گیرد.
این کارشناس با اشاره به انجام مطالعات علمی روی نمونههای جانوری (جانورباستانی) منطقه وشنوه قم خاطرنشان کرد: اکنون بررسی نمونههای استخوانی جانوری منطقه سیمره در حال انجام است.
