به گزارش اقتصادنیوز مجله اکونومیست در سرمقاله شماره تازه خود با عتوان «هیچجا امن نیست» با اشاره به اینکه در «دنیای 3 درجه سانتیگراد هیچ جا امنیت وجود ندارد» به نحوه سازگارسازی با شرایط ایجاد شده در نتیجه تغییر اقلیم پرداخته و نوشته است: اوضاع شدید سیل و آتش سوزی از بین نمیرود، اما سازگاری میتواند تأثیر آنها را کاهش دهد.
این نشریه در سرمقاله این هفته خود نوشته است: در سال 1745 هنگامی که رودخانه لیفی با شکستن بستر خود، پایه های خانهای که ادموند بورک جوان در آن نشسته بود را در بر می گرفت ، وی هیجانی عجیب و انحرافی را تجربه کرد. مردی که می توانست محافظه کاری مدرن را پیدا کند ، در مقاله بعدی در مورد امری متعالی، از این تجربه الهام گرفت و از لذت بی نظیری نوشت که ویرانی وحشتناک می تواند رقم بزند؛ البته به شرطی که از فاصله مشخصی تماشا شود.
وحشتناک ترین نکته در مورد صحنه های تماشایی تخریب که طی هفته های گذشته در سراسر جهان پخش شده است این است که هیچ مکان امنی برای از دور به تماشا نشستن آنها وجود ندارد. زمین در زیر شهر ارفتسدات آلمان مانند دستمال کاغذی در اثر سیلاب پاره شده است. لیتون در بریتیش کلمبیا فقط یک روز پس از ثبت رکورد دمای بالا با سرعت بالا سوخته است. اتومبیل ها مانند ماهی های مرده در خیابان های به کانال تبدیل شده در شهر ژنگژو چین شناور می شوند. همه دنیا احساس خطر می کنند و بیشتر آنها هم در همین وضعیت هستند.
انتشار گازهای گلخانه ای سیاره ای بیش از 1 درجه سانتیگراد (1.8 درجه فارنهایت) گرمتر از روزهای پیشاصنعتی بورک، گرما تولید کرده است و با ادامه انتشار ، بدتر خواهد شد.
متأسفانه ، سال 2021 احتمالاً یکی از جالبترین سالهای قرن 21 خواهد بود. اگر درجه حرارت در دهه های آینده 3 درجه سانتیگراد بالاتر از سطح روزهای پیشاصنعتی (قبل از انقلاب صنعتی) افزایش یابد، حتی اگر همه بتوانند وعده های محکم امروز خود را برآورده کنند - ممکن است قسمت های زیادی از مناطق استوایی برای کار در فضای باز بیش از حد گرم شوند. صخره های مرجانی که معیشتشان به آنها وابسته است از بین می روند و جنگل های بارانی آمازون به یک شبح تبدیل می شوند.
شکست شدید در امر برداشت محصول امری عادی خواهد بود. صفحات یخی در قطب جنوب و گرینلند از نقطه بدون بازگشت هم کمتر می شوند ، و ناامیدکنندهتر، بالا رفتندریا است که اندازه آن نه مانند امروز به میلی متر ، بلکه به متر گزارش خواهد شد.
شش سال پیش ، در پاریس ، کشورهای جهان خود را متعهد کردند که از بین بردن انتشار خالص گازهای گلخانه ای به اندازه کافی سریع عمل کنند تا با جلوگیری از افزایش درجه حرارت زیر 2 درجه سانتیگراد ، از بدترین کابوس جلوگیری کنند. پیشرفت آنها به این منظور به طرز ناخوشایندی ناکافی باقی مانده است. با این وجود حتی اگر تلاش آنها به اندازه کافی برای رسیدن به هدف 2 درجه سانتیگراد افزایش یابد ، امروز آتش سوزی جنگل ها متوقف نخواهد شد. چمن ها هنوز خشک می شوند ، رودخانه ها بستر ساحل خود را می شکنند و یخچالهای کوهستانی ناپدید می شوند.
