به گزارش خبرگزاری تسنیم از ارومیه، شهرستان سردشت یکی از شهرستان‌های مرزی آذربایجان‌غربی است که با کشور عراق و اقلیم کردستان این کشور همسایه است اما این ظرفیت مرزی هیچ سودی برای مردم منطقه نداشته و بیکاری و ضعف معیشت در منطقه بیداد می کند و در این میان، اوج گرفتن بیماری کرونا نیز چوب حراج برمعیشت مردم زده است.

همچنین شهرستان سردشت یکی از محروم‌ترین شهرستان‌های هفده‌گانه آذربایجان‌غربی است و حدود 118 هزار نفر جمعیت دارد و بیش از 46 هزار نفر آن، در شهر سردشت ساکن هستند و با وجود طبیعت بکر، منابع آبی فراوان و بارش بالاتر از معدل کشوری، جنگل‌ها و منابع معدنی قابل توجه، مرز صد کیلومتری با کشور عراق و نیروی انسانی تحصیل‌کرده قابل توجه، مردمان  این خطه با مسائل و مشکلات قابل‌توجهی دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

 راه‌های ارتباطی و جاده‌های نامناسب از جمله در حوزه‌های روستایی، در بن‌بست قرار گرفتن شهر سردشت و عدم توجه جدی برای ساخت راه‌های تازه با هدف دسترسی آسان‌تر این شهرستان به دیگر نقاط کشور از جمله در مسیر بوکان، کمبودهای طاقت‌فرسا در حوزه بهداشت و درمان، بی‌کاری و فقر و مواردی از این دست موجب شده هم‌وطنان سردشتی با مسائل توسعه‌ای قابل‌توجهی روبه‌رو باشند.

افزون بر شرایط معمول و نگران‌کننده ناشی از توسعه‌نایافتگیِ حاکم بر بخش وسیعی از استان‌ها و شهرستان‌های مرزی کشور، شهرستان سردشت در تاریخ هفتم تیر 1366 هدف بمباران شیمیایی دولت حاکم بر عراق قرار گرفت و تعدادی از اهالی سردشت بر اثر بمباران شیمیایی به شهادت رسیدند و شمار زیادی از شهروندان سردشتی نیز بر اثر بمباران شیمیایی مجروح شدند.

 زخم‌ها و پیامدهای ناشی از بمباران شیمیایی سردشت هنوز بر تن و روان مردمان سردشتی سنگینی می‌کند و پس از 34 سال از بمباران نخستین شهر شیمیایی‌شده جهان پس از جنگ جهانی دوم، امکانات درمانی و تخصصی لازم برای شهروندان سردشتی اختصاص نیافته است.

همچنین شمار زیادی از شهروندان سردشتی که زخم بمباران شیمیایی بر جان و روانشان سنگینی می‌کند، به‌عنوان جانباز جنگی ثبت‌نام نشده‌اند و مقررات اداری سختگیرانه موجب شده از حداقل حمایت‌های قانونی در این حوزه بی‌بهره باشند و این شرایط موجب شده افزون بر رواج برخی آسیب‌های اجتماعی، فقر و روی‌آوردن به کارهای سخت از جمله کولبری، سردشت با موج بی‌سابقه‌ای از مهاجرت روبه‌رو شود، ضمن آنکه برخی از جانبازان شیمیایی سردشتی برای امرار معاش مجبور به کولبری هستند.

 لزوم توجه ویژه مسئولان برای رفع محرومیت‌ در سردشت 

نماینده مردم شهرستان‌های سردشت و پیرانشهر در مجلس شورای اسلامی از کمبود امکانات درمانی، بهداشتی و بیمارستانی در سردشت گلایه کرد و گفت: با توجه به شرایط ویژه و نیز وجود هزاران جانباز و مصدوم شیمیایی و کمبود امکانات بهداشتی و درمانی برای مردم درد مضاعفی شده و شایسته مردم این منطقه نیست.

کمال حسین پور با تاکید بر توجه ویژه مسئولان برای رفع محرومیت‌های این شهرستان اضافه کرد: پس از گذشت 33 سال از بمباران شیمیایی سردشت کمبود نیروهای بیمارستانی و امکانات در حد این مردم نیست و همچنین در گذشته با عدم مدیریت با اضافه کردن تخت بیمارستانی به بیمارستان سردشت به صورت غیر استاندارد توسعه داده شده است.

وی گازرسانی روستایی، مشکلات کولبری و عدم ساماندهی کارت مرزنشینان، بیکاری، مدارس فرسوده و غیراستاندارد شهری و روستایی، نامناسب بودن وضعیت آب شرب در حاشیه شهر، کمبود فضای سبز و نبود طرح جامع و تفصیلی شهرداری سردشت را از دیگر مشکلات پیش روی مردم این شهرستان برشمرد.

کرونا در سردشت کنترل شد

مدیر شبکه بهداشت و درمان سردشت نیز گفت: سردشت با وجود اینکه در رتبه محروم ترین شهرستان استان آذربایجان غربی قرار دارد و از نظر امکانات بهداشتی و کادر متخصص درمان در وضعیت نامناسبی قرار دارد اما با تلاش خود مردم و کادر موجود تا حدودی ویروس کرونا کنترل شده و در وضعیت زرد قرار دارد.

 روژان قادری افزود: از ابتدای همه گیری جهانی کرونا در سردشت تعداد چهار هزار و 540 نفر به این بیماری مبتلا شده اند و 101 نفر از همشهریانمان متاسفانه جان خود را از دست داده اند.

وی تاکید کرد: 4 هزار و 693 نفر از کل جمعیت سردشت را افراد مسن بالای هفتاد سال تشکیل می دهد که 70 درصد این قشر را جانبازان شیمیایی هستند اما متاسفانه با وجود حاد بودن قضیه هنوز واکسن برای پوشش قشر مسن جامعه به سردشت تخصیص نیافته است.

مدیر شبکه بهداشت و درمان سردشت خاطرنشان کرد: بیمارستان سردشت در خارج از شهر قرار گرفته است و کادر درمان متخصصی نیز ندارد و همچنین در این وضعیت کرونایی از نبود امکانات پزشکی مهم از جمله دستگاه اکسیژن ساز دوم و داروی رمدسیور و دستگاه سی تی اسکن مناسب رنج می برد.

انتهای پیام/7548/ ت