در ۱۹۴۶ راهی دوبلین شد و تحصیلات خود را در رشته اقتصاد خانواده در انستیتو تکنولوژی دوبلین پی گرفت. پس از بازگشت به کشور«انستیتو اقتصاد خانواده و خیاطی» را در آبا راه‌اندازی کرد.
نخستین ورود وی به دنیای سیاست در ۱۹۴۵ صورت گرفت. همسرش که از رفتار مقامات استعمارگر درخصوص پزشکان بومی نیجریه آزرده‌خاطر بود از آنجا که کارمند دولت به شمار می‌رفت، نمی‌توانست در نشست‌های مرتبط با این موضوع شرکت کرده و اظهارنظر کند.
مارگارت اکپو به جای شوهرش در این نشست‌ها حضور یافت؛ گردهمایی‌هایی که در راستای بحث در باب رفتارهای تبعیض‌آمیز مقامات استعماری تشکیل شده بود و هدف از آن مبارزه با نابرابری فرهنگی و نژادی در حوزه ترفیعات اداری بود. اکپو بعدتر در یک تظاهرات سیاسی شرکت کرد و تنها زنی بود که شاهد سخنرانی‌های آتشین رهبران استقلال‌طلب شد.
در پایان دهه ۴۰ میلادی وی «انجمن زنان فعال در بازار» را در این شهر تاسیس کرد تا به واسطه اتحاد این زنان، حقوق اقتصادی و سیاسی زنان تامین شود. فعالیت سیاسی اکپو با شروع جنگ داخلی در نیجریه به فرجام رسید. در این زمان وی سه سال زندانی شد.
در واقع آگاهی اکپو از جنبش رو به رشد حقوق مدنی زنان در سراسر جهان وی را بر آن داشت تا خواهان همان حقوق برای زنان کشورش شده و در برابر سیاست تبعیض‌آمیز و ستمگرانه استعمارگران علیه زنان مقاومت کند.او پی برد که زنان در خارج از کشور و به‌خصوص در بریتانیا از پیش برای حقوق مدنی خود مبارزه کرده و صدایی رساتر از هم‌جنسان خود در نیجریه دارند. وی بعدتر به «شورای ملی نیجریه و کامرون برای استعمارزدایی» پیوست و در دهه ۵۰ از جنبش اعتراضی علیه کشتار معدنچیان زغال‌سنگ اینوگو حمایت کرد.
در ۱۹۵۴ انجمن زنان آبا را از نو سازماندهی کرد و با هدایت وی یک سال بعد تعداد زنانی که در انتخابات آبا شرکت کردند از مردان پیشی گرفت. پس از وقوع یک کودتای نظامی که به جمهوری اول نیجریه پایان داد، نقش اکپو در سیاست کمرنگ شد. در سال ۲۰۰۶ فرودگاه شهر کالابار به افتخار وی نام‌گذاری شد. اکپو در سال ۲۰۰۶ در همین شهر درگذشت.
