بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

الْقَارِعَةُ ﴿١﴾ مَا الْقَارِعَةُ ﴿٢﴾ وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿٣﴾ یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿٤﴾ وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ ﴿٥﴾ فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ ﴿٦﴾ فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿٧﴾ وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ ﴿٨﴾ فَأُمُّهُ هَاوِیَةٌ ﴿٩﴾ وَمَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ ﴿١٠﴾ نَارٌ حَامِیَةٌ ﴿١١﴾

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

آن حادثه كوبنده، (۱)

و چه حادثه كوبنده‏اى! (۲)

و تو چه مى‏دانى كه حادثه كوبنده چیست؟! (آن حادثه همان روز قیامت است!) (۳)

روزى كه مردم مانند پروانه‏هاى پراكنده خواهند بود، (۴)

و كوه‏ها مانند پشم رنگین حلاجی ‏شده می ‏گردد! (۵)

اما كسى كه (در آن روز) ترازوهاى اعمالش سنگین است، (۶)

در یك زندگى خشنودكننده خواهد بود! (۷)

و اما كسى كه ترازوهایش سبك است، (۸)

پناهگاهش «هاویه‏» ( دوزخ) است! (۹)

و تو چه می ‏دانى «هاویه‏» چیست؟! (۱۰)

آتشى است سوزان! (۱۱)