بچه ها هنوز در حال و هوای کودکی هستند و موج های بی امان همه گیری کرونا از مهرماه تاکنون، اجازه نداده طعم کلاس های حضوری را بچشند و با قوانین درس و مدرسه آشنا شوند، از این ها گذشته ناشادی های شبکه شاد که قرار است ارتباط دانش آموزان و معلمان را در خانه برقرار کند، بر سختی داستان آموزش آنلاین و مجازی می افزاید.
فصل پاییز به پایان رسید و کم کم خانه نشینی دانش آموزان با طعم کلاس های مجازی و قطعی های اینترنت خسته کننده تر می شود. مادر عارف که امسال وارد کلاس اول شده با اشاره به این موضوع می گوید: پسر من پرانرژی و بازیگوش است، امیدوار بودم وقتی به دبستان می رود در کنار همکلاسی ها و معلمش به مدرسه علاقه مند شود، در این چند ماهی که مدارس تعطیل بوده هر روز به سختی او را پای گوشی تلفن همراه می نشانم، وقتی لایو قطع می شود گریه و زاری راه می اندازد و دیگر حاضر به انجام تکالیف کلاسی نیست، اما شب که کلیپ ها و فایل های پخش زنده را دانلود می کنم، تکالیف شب را درست انجام می دهد، من یک فرزند نوزاد دیگر هم دارم و زمان محدودی برای درس دادن به عارف دارم، همین موضوع مرا به شدت نگران افت تحصیلی اش می کند.
خانم گوهر آرا که دو فرزند در مقطع دبستان و دبیرستان دارد نیز ادامه می دهد: برای هر دو فرزندم از یک گوشی استفاده می کنم، گاهی که یکی از بچه ها امتحان دارد، از کلاس دیگری غیبت می کنیم و بچه ها سردرگم می شوند. من همیشه دعا می کنم کرونا هرچه زودتر تمام شود و بچه ها بتوانند به مدرسه بروند، چون گاهی برای نوشتن یک املا یا آموزش یک نشانه به پسرم آن چنان دردسر و کشمکشی در خانه داریم که نگران می شوم نکند با این شیوه بچه ها آن هم در اولین سال تحصیلی از درس و مدرسه دلزده شوند.
مادر امیر علی کلاس اولی که معتقد است آموزش مجازی به هیچ وجه نمی تواند جای مدرسه را بگیرد، توضیح می دهد: بالاخره بچه ها در این سن بازیگوش هستند و وقتی مجبور می شوند در خانه و همان اتاقی که همیشه بازی می کنند درس بخوانند و ساعت ها پای گوشی بنشینند و به صحبت های معلم در یک صفحه کوچک گوش دهند، یادگیری شان خیلی کمتر از زمانی است که یک صبح تا ظهر را در مدرسه می گذراندند و در کنار معلم و دانش آموزان دیگر و با تکرار و تمرین، نشانه های الفبا یا کلمه و جمله سازی را یاد می گرفتند.
به گزارش ایسنا، خانم نثار علی که مادر یک دختر ۱۰ ساله است نیز درباره مشکلات آموزش مطالب درسی به دانش آموزان در خانه می گوید: اوایل فکر می کردم دخترم می تواند به تنهایی پای کلاس مجازی بنشیند و سراغ کارهای خودم می رفتم اما زمان نوشتن تکالیف شب متوجه شدم دخترم در کلاس آنلاین، تمرکز حواس ندارد و انگار بعضی مطالب درسی به گوشش هم نخورده بود برای همین ناچارم هر روز از ساعت ۲ و ۴۵ دقیقه ظهر تا ۶ و ربع بعد از ظهر کنارش بنشینم و بیشتر مطالب درسی را بعد از معلم برایش تکرار کنم، بعد از چند دقیقه استراحت هم نوبت انجام تکالیف شب می شود و باید دوباره همه مطالب درسی را برایش تکرار کنم.
مادر آرین کلاس اولی که نگران پیشرفت اندک فرزندش در یادگیری نشانه ها و جایگاه آنها در کلمات است، می گوید: در این مدت از سر و ته همه کارهای خانه و شخصی ام زده ام تا آرین بتواند به موقع سر کلاس مجازی حاضر شود، حتی یک بار نوبت دکتر داشتم و مجبور شدم در مطب دکتر هم آنلاین باشم تا آرین از درس عقب نماند، با این حال وقتی تمرین های کلاسی و تکالیف شب را انجام می دهد به خوبی متوجه می شوم که هنوز نه جایگاه نشانه ها را در جمله یادگرفته و نه انگیزه ای برای جمله سازی دارد، وقتی می پرسم مثلا با فلان نشانه یک کلمه بساز، می گوید نمی دانم و دنبال کارش می رود.
در برابر نارضایتی و گلایه های مادران از کارآمدی و اثربخشی آموزش های مجازی، معلمان بر این باورند که برگزاری کلاس های مجازی نه تنها از بار کاری آنها کم نکرده بلکه فعالیت آنها را شبانه روزی کرده است تا جایی که یکی از معلمان پایه اول دبستان در این باره به ایسنا می گوید: گاهی از صبح زود تا پیش از برگزاری کلاس مشغول آماده کردن کلیپ ها و آموزش های کلاس هستم، فقط به اندازه خوردن یک وعده غذایی وقت دارم و بعد کلاس شروع می شود گاهی بین پخش زنده، مادران از قطعی اینترنت و همکاری نکردن بچه ها گله می کنند و تعدادی از بچه ها هم هر روز به خاطر مهیا نبودن شرایط خانه یا مشکلات خانواده در کلاس حاضر نمی شوند، وقتی کلاس تمام می شود به سرعت تکالیف بچه ها را در گروه می فرستم و تازه فرصت اندکی برای استراحت پیدا می کنم که آن هم برای بررسی تکالیف و آماده کردن بعضی سرفصل های درس فردا می گذرد.
با همه این مشکلات، موج سوم کرونا و وضعیت نارنجی شکننده اصفهان برگزاری کلاس های حضوری را ناممکن کرده است و والدین دانش آموزان و معلمان امیدوارند با رفع مشکلات شاد و کاهش محدودیت ها بتوانند کارایی سال تحصیلی را افزایش دهند.
انتهای پیام
