به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا،این همراهان از پس هزینه هتل های ارزان و گران بر نمی آیند. خیرین به جهت کمک به همراهان بیمارانی که از شهرستان به تهران یا کلانشهرهای دیگر مراجعه می کنند، همراه سراهایی را راه اندازی کردند. یکی از این همراه سراها خانه مهربانی ایوار است.
سولماز حسن زاده، مدیر اجرایی خانه مهربانی ایوار در گفتگو با خبرنگار اجتماعی رکنا تاکید کرد: همراهان بیمارانی که از شهرستان ها به تهران می آیند به مددکاری آنها را به یکی از همراه سراها معرفی می کنند تا در طول دوره درمان هزینه اقامت نداشته باشند.
وی با اشاره به فعالیت خانه مهربانی ایوار افزود: از 30 آذرماه فعالیت خود را شروع کردیم و در این مدت بیشتر از 3هزار شب نفر اقامت در همراه سرای ما ثبت شده است. طی یکسال اخیر تمام هزینه های این اقامتگاه شخصی تامین شده و چند هفته است که مردم را در هزینه ها شریک کردیم تا بتوانیم همراه سرا را گسترش دهیم. مردم به صورت غیرنقدی در این کار شراکت می کنند. استقبال خوبی شده است. برخی در حد وسع شان برای کالاهای خود را می آورند و از همراه سرا بازدید می کنند. برخی هم آنچه ما نیاز داریم را تهیه می کنند.
سولماز حسن زاده تاکید کرد: در حال حاضر تمام اقامتگاه ها نیاز به اقلام غذایی مدت دار دارند. همراهان بیماران از جایی ساپورت مالی نمی شوند و حتی یک وعده غذایی (شام) را هم تهیه نمی کنند. اقلام بهداشتی و ضد و عفونی نیز مهم است. اما اصلی ترین چیزی که باید برای اقامتگاه ها تامین شود ملک آن است و تجهیزات آن. صد در صد همراهان بیماران در شهرهایی که بخشی از قطب پزشکی هستند مانند شیراز، تهران، اصفهان و مشهد، برای اقامت با مشکل روبرو می شوند و وجود چنین اقامتگاه هایی در این شهرها ضروری است.
مدیر اجرایی خانه مهربانی ایوار در تشریح خدماتی که همراهان بیماران ارائه می شود، گفت: خدماتی که می دهیم صبحانه و یک وعده غذای گرم است. روزانه دو سرویس برای ایاب و ذهاب به بیمارستان در اختیار آنها قرار می گیرد تا برای ایاب و ذهاب با مشکل روبرو نشوند. بیشتر همراهان بیماران تهران را نمی شناسند و ایاب و ذهاب شان با مشکل روبرو می شود.
وی افزود: مسافری از شهرهای جنوبی داشتیم که پدر خانواده یک تخم مرغ خریده بود که چهارنفر با هم خوردند. یا مسافرانی داشتیم که وقتی از بیمارستان می آمد از شدت خستگی یا بی حوصلگی غذا نمی خورند. این شد که تصمیم گرفتیم به همراهان بیماران یک وعده غذای گرم روزانه و صبحانه بدهیم.
سولماز حسن زاده در پاسخ به این سوال که در شیوع کرونا با چه مشکلاتی روبرو بودند؟ گفت: مهم ترین مشکل عدم آشنایی مسافران به مسائل بهداشتی است. دغدغه آنها آنقدر بزرگ است که به کرونا اهمیتی نمی دهند. قطعا کسی که پیوند استخوان شده یا بچه اش در بیمارستان است به این موضوعات برایش مسئله کوچکی است. ما سعی می کنیم با ارائه اقلام بهداشتی، ضد عفونی مجموعه و محبت مجبورشان کنیم از آنها استفاده کنند.
وی درباره گسترش اقامتگاه ها تاکید کرد: ما با شش اتاق و 16 ظرفیت تخت و 4 تشک اضافه بیش از حدود 3هزار و 300 همراه بیماران را اسکان داده ایم و تمام روزها پر بودیم. جا داره این اقامتگاه ها گسترش یابد و هر بیمارستانی یکی دو اقامتگاه داشته باشد تا علاوه بر کاهش مسافت، همراهان بیماران هزینه ای تقبل نکند و در شهر سرگردان نشود.
سولماز حسن زاده در تشریح تلخ ترین خاطره اش گفت: مسافری از مریوان به نام آقا عثمان و همسرش در اقامتگاه ما بودند. آنها والدین آزاد، کولبری بودند که در کوه یخ زد. 21 روز بود که آزاد فوت کرده بود و والدینش مهمان اقامتگاه ما بودند. اینقدر این زن و مرد متشخص و چشم و دل سیر بودند که ما آنها را نمی شناختیم. یکی از بیماران گفت که آنها پدر و مادر آزاد هستند. مادر آزاد حالت هذیان گویی داشت و روی پایش می کوبید می گفت: دیر پیدا کردند... دیر پیدا کردند اگر زود پیدایشان می کردند پسرانم زنده بودند. این یکی از تلخ ترین خاطرات من از همراه سرای مان دارم. آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.
