بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْغَاشِیَةِ ﴿١﴾ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ ﴿٢﴾ عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ ﴿٣﴾ تَصْلَى نَارًا حَامِیَةً ﴿٤﴾ تُسْقَى مِنْ عَیْنٍ آنِیَةٍ ﴿٥﴾ لَیْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلا مِنْ ضَرِیعٍ ﴿٦﴾ لا یُسْمِنُ وَلا یُغْنِی مِنْ جُوعٍ ﴿٧﴾ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ ﴿٨﴾ لِسَعْیِهَا رَاضِیَةٌ ﴿٩﴾ فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿١٠﴾ لا تَسْمَعُ فِیهَا لاغِیَةً ﴿١١﴾ فِیهَا عَیْنٌ جَارِیَةٌ ﴿١٢﴾ فِیهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ ﴿١٣﴾ وَأَکْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ ﴿١٤﴾ وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿١٥﴾ وَزَرَابِیُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿١٦﴾ أَفَلا یَنْظُرُونَ إِلَى الإبِلِ کَیْفَ خُلِقَتْ ﴿١٧﴾ وَإِلَى السَّمَاءِ کَیْفَ رُفِعَتْ ﴿١٨﴾ وَإِلَى الْجِبَالِ کَیْفَ نُصِبَتْ ﴿١٩﴾ وَإِلَى الأرْضِ کَیْفَ سُطِحَتْ ﴿٢٠﴾ فَذَکِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَکِّرٌ ﴿٢١﴾ لَسْتَ عَلَیْهِمْ بِمُصَیْطِرٍ ﴿٢٢﴾ إِلا مَنْ تَوَلَّى وَکَفَرَ ﴿٢٣﴾ فَیُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الأکْبَرَ ﴿٢٤﴾ إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ ﴿٢٥﴾ ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا حِسَابَهُمْ ﴿٢٦﴾

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

آیا داستان غاشیه ( روز قیامت كه حوادث وحشتناكش همه را مى‏پوشاند) به تو رسیده است؟! (۱)

چهره‏هایى در آن روز خاشع و ذلت‏بارند، (۲)

آنها كه پیوسته عمل كرده و خسته شده‏اند (و نتیجه‏اى عایدشان نشده است)، (۳)

و در آتش سوزان وارد مى‏گردند; (۴)

از چشمه‏اى بسیار داغ به آنان مى‏نوشانند; (۵)

غذائى جز از ضریع ( خار خشك تلخ و بدبو) ندارند; (۶)

غذایى كه نه آنها را فربه مى‏كند و نه از گرسنگى مى‏رهاند! (۷)

چهره‏هایى در آن روز شاداب و باطراوتند، (۸)

و از سعى و تلاش خود خشنودند، (۹)

در بهشتى عالى جاى دارند، (۱۰)

كه در آن هیچ سخن لغو و بیهوده‏اى نمى‏شنوند! (۱۱)

در آن چشمه‏اى جارى است، (۱۲)

در آن تختهاى زیباى بلندى است، (۱۳)

و قدحهایى (كه در كنار این چشمه) نهاده، (۱۴)

و بالشها و پشتیهاى صف‏داده شده، (۱۵)

و فرشهاى فاخر گسترده! (۱۶)

آیا آنان به شتر نمى‏نگرند كه چگونه آفریده شده است؟! (۱۷)

و به آسمان نگاه نمى‏كنند كه چگونه برافراشته شده؟! (۱۸)

و به كوه‏ها كه چگونه در جاى خود نصب گردیده! (۱۹)

و به زمین كه چگونه گسترده و هموار گشته است؟! (۲۰)

پس تذكر ده كه تو فقط تذكر دهنده‏اى! (۲۱)

تو سلطه‏گر بر آنان نیستى كه (بر ایمان) مجبورشان كنى، (۲۲)

مگر كسى كه پشت كند و كافر شود، (۲۳)

كه خداوند او را به عذاب بزرگ مجازات مى‏كند! (۲۴)

به یقین بازگشت (همه) آنان به سوى ماست، (۲۵)

و مسلما حسابشان (نیز) با ماست! (۲۶)