خبرگزاری فارس، نیشابور - چندماه است که کشور و خراسان رضوی درگیر شیوع بیماری کرونا و مبارزه با این بیماری است؛ گویی قرار نیست این بیماری تمام شود، گویی قرار نیست خستگی پرستاران رفع شود، گویی قرار نیست آمار مبتلایان و بستریان در کنار فوت شدگان کاهش یابد، شاید قرار نیست کرونا تمام شود و هزاران سوال دیگر.

اما در این میان وقتی عده‌ای از اقشار جامعه با ایده های متنوع خود تلاش می‌کنند تا خستگی پرستاران را کم کنند، تا در مراقبت از بیماران گامی بردارند، اینجاست که ذره ذره‌های امید به دریایی پرتلاطم تبدیل می‌شود، این بار این ایده متفاوت حضور گروهی از طلبه‌هایی است که به مناسبت روز پرستار به بیمارستان نیشابور آمده‌اند، این مناسبت سبب شد با برخی از آنها گفت و گو کنیم.

رمقی برای پرستاران نمانده، مراعات کنید

برخی از طلبه‌ها دو به دو وارد اتاق ها شده، با بیماران صحبت می‌کنند، از حال امروزشان می پرسند با لبخند و شوخی بالش زیر سرشان را مرتب و یا پتو را روی آنها می‌کشند، از اخبار روز می‌پرسند به آنها روحیه می‌دهند، به بیماران در حال ترخیص در پوشیدن لباس کمک کرده و لیوان آب یا چای به دست‌ بیمار تخت کناری می‌دهند. 

یکی از طلبه‌ها می‌گوید: کاش مردم مراعات کنند تا آمار ترخیص بهبود یافتگان کرونا در بیمارستان ۲۲ بهمن ادامه دار شود، باور کنید دیگر رمقی برای پرستاران نمانده.

اطاعت از امر رهبر 

عباسعلی حسینی یکی از پنج طلبه داوطلب پرستاری دلیل حضورش در بیمارستان را اطاعت از امر رهبر و کمک به پرستاران بیان کرده و می گوید: با افزایش تعداد مبتلایان در فصل پاییز و موافقت علوم پزشکی با حضور طلبه‌ها در کنار  کادر درمان من به همراه ۴ برادر طلبه دیگر پس از دیدن دوره آموزشی بسیار کوتاهی به کمک پرستاران بخش کرونایی در ییمارستان  ۲۲ بهمن آمدیم.

این طلبه داوطلب پرستاری بیان می‌کند: روز اول تنها ما پنج نفر داوطلب کمک به پرستاران بودیم، بقیه به دلیل ترس از ابتلا خود و خانواده شان به ویروس از این طرح جهادی استقبال نکردند، خوشبختانه اکنون تعداد داوطلبان به بیش از ۱۴ نفر رسیده است.

احساس همکاری با جامعه پرستاری

میلاد قاجار طلبه داوطلبی دیگری است که می‌گوید: با اینکه همسرم باردار است و جزو گروه‌های پرخطر محسوب می‌شود، اما با خودم گفتم اگر قرار است کار جهادی انجام شود، الان وقت آن است که به کمک پرستاران بروم، با خود به این نتیجه رسیدم که بعد از گذشت ۱۰ ماه از شیوع کرونا، شیفت‌های طولانی و دیدن مرگ و میر هر روزه بیماران، پرستاران توان و روحیه‌شان برای مبارزه کاهش یافته، از این رو عزم خود را برای کمک به پرستاران بخش کرونایی جمع کردیم، چرا که به دلیل همه‌گیری کرونا هیچ کدام از بیماران همراه ندارند، از این رو به جز خدمات درمانی انجام تمامی کارهای بیماران به عهده پرستاران است.

این طلبه جوان می‌گوید: به جز پرستاران، بیماران نیز با دیدن ما طلبه‌ها در لباس پرستاری تعجب می‌کنند، اما هم اینکه لیوان آبی به دستشان می‌دهیم و کمی با آنها صحبت می‌کنیم به بودن ما عادت می کنند، ما هم به آن ها انس می‌گیریم.

خاطره تلخ و شیرین

متاسفانه تلخ ترین خاطره ما زمانی است که بیماری کرونایی را از دست می‌دهیم و بهترین خاطره ما هنگامی است که آنها بهبود یافته و ترخیص می شوند، این نکته‌ای است که این طلبه جوان به آن اشاره می‌کند، او می‌گوید: به دلیل عدم تخصص در کار پرستاران دخالت نمی‌کردیم، اما در تعویض لباس، تعویض ملحفه و دادن غذا به بیماران کمک می‌کردیم، حتی به آنها روحیه می‌دادیم، چراکه با از دست دادن روحیه سیستم ایمنی  بدن ضعیف شده و ویروس غالب می‌شود.

انتهای پیام/70045/ح