اصفهان از قرن چهارم هجری مرکز حکومت امرای شیعی مذهب و مستقل آل بویه و سپس مرکز سیاسی اسلام در روزگار سلجوقیان شد.
سلجوقیان تلاش کردند اصفهان را به عظمتی برسانند که شایسته امپراتوری بزرگ آنان باشد. طغرل بیگ، که این شهر را به دلایلی چون آب و هوای خوش به پایتختی برگزیده بود برای تشویق مردم شهر به تجارت و نیز ثروتمندان به اقامت در آنجا، ساکنان اصفهان را به مدت سه سال از پرداخت مالیات معاف کرد و خود نیز به ساخت ابنیه نفیس و مراکز مذهبی همت گماشت.
وی با کمک وزیر دانشمند خود، عمید الملک کندری، بناها و مساجد زیبایی ساخت و برای تامین امنیت شهر حصار بزرگ پیرامون آن را بازسازی کرد. سلجوقیان تلاش داشتند از این راه عظمت خود را به رخ جهانیان بکشند و به حق نیز موفق شدند.
اصفهان دوره سلجوقی مقر و مامن سلاطین، محل خزانه دولتی، وصول مالیات، سرمایه‌گذاری بزرگان برای ساخت مساجد و مدارس، تهیه کتاب و کتابخانه، آرامگاه مشاهیر علمی و سیاسی، رحله‌های علما و امالی‌نویسی بزرگان، جنگ و درگیری‌های محلی مذهبی و غیره بود.
در کتاب حاضر، نگارنده پس از بیان نحوه شکل‌گیری حکومت سلجوقی در ایران، اوضاع سیاسی، اقتصادی و فرهنگی استان اصفهان را در این دوره بررسی کرده است. همچنین دربارة پیشینه فعالیت‌های اسماعیلیان اصفهان، آل خجند و آل صاعد در آن دوره مطالبی را بیان کرده است.
در پایان کتاب نیز توضیحاتی درباره میدان "عتیق" ارائه کرده و تصاویری از مکان‌های مختلف اصفهان در دوره سلجوقی آورده است.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم: "اصفهان از قرن چهارم هجری مرکز حکومت امرای شیعی مذهب و مستقل آل بویه و سپس مرکز سیاسی اسلام در روزگار سلجوقیان بوده است.
پادشاهان سلجوقی نظیر "طغرل‌بیگ" و "ملکشاه" تلاش کرده‌اند تا اصفهان را به چنان رونقی برسانند که نشان‌دهنده عظمت امپراتوری بزرگ آنان باشد، گویا در این امر نیز موفق بوده‌اند."
کتاب "اصفهان در دوره سلجوقیان" نوشته علی‌اکبر کجباف سال ۱۳۹۰ در ۲۴۶صفحه با شمارگان یک‌هزار نسخه توسط انتشارات سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان به چاپ رسید.
