این کلکسیون دیجیتال شامل سه پیش‌نویس از داستان «تدارک عروسی در روستا» از کافکا، دفترچه‌ای که در آن زبان عبری تمرین می‌کرد و صدها نامه، طراحی و سفرنامه شخصی از اوست. کافکا استعدادش در هنر طراحی را در اولین سال ورود به دانشگاه کشف کرد. بیشتر نقاشی‌های او یا کاریکاتورهای گروتسک از مردمی است که ملاقات کرده یا طراحی از چهره خودش بود. این مجموعه نفیس از خالق شاهکارهایی چون محاکمه (۱۹۲۵) و قصر (۱۹۲۶) توسط ماکس برود، نویسنده و روزنامه‌نگار یهودی و دوست وی به جا مانده است. کافکا آثارش را به برود سپرده و خواسته بود پس از مرگش آنها را بسوزاند. اما برود در عوض این آثار را منتشر کرد و باعث شد کافکا به یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان قرن بیستم تبدیل شود.