به گزارش «ایسنا» جلیلی درباره علت این ناخرسندی توضیح میدهد: «وضعیت من شبیه پدری است که وقتی پستانک مورد علاقه فرزندش را به او میدهند که آن بچه به مدرسه رفته است! در ۲۴سالگی که اولین فیلمم را ساختم، خیلی دلم میخواست اکران شود و مردم آن را ببینند تا بتوانم خود را از نگاه آنان ارزیابی کنم و ببینم اصلا راه درستی را انتخاب کردهام یا نه.»
وی میافزاید: «مسلما گرفتن مجوز اکران برای من هرگز آن جذابیتی را ندارد که برای یک کارگردان تازهکار دارد، ولی از این جهت خوشحالم که مردم کشور خودم فیلمم را میبینند چون مردم بسیاری از کشورها فیلمهایم را دیدهاند، ولی مردم کشور خودم نه. این مجوز برای نسل جوانی که بسیار زودرنج هستند و میخواهند خیلی زود به قله برسند، نوعی درس است که سختیها را تحمل کنید، چون بالاخره به مقصود میرسید.»
او که «مسیر معکوس» را با مشارکت بنیاد سینمایی فارابی ساخته است، عنوان میکند: «اگر فیلم مال خودم بود، میگفتم آن را سیدی کنید و کنار خیابان بگذارید که مردم مجانی بردارند و ببرند. این فیلم اصلا پرفروش نیست، بازیگر خوشگلی ندارد بلکه درباره یکسری نوجوان است ولی در هر حال این هم فیلمی است.»
جلیلی که جوایز گوناگونی چون پلنگ نقرهای جشنواره فیلم لوکارنو را در کارنامه خود دارد، میگوید: فیلمسازی هستم که خود را قبول ندارم، چون نمیتوانم درونیات معنوی خود را به تصویر بکشم.
عارف نیستم ولی سراسر وجودم را عرفان گرفته، شیفته عرفان و معرفت اسلامی و انسانی هستم ولی نمیتوانم اینها را به تصویر بکشم. اما من همین فیلمسازی هستم که بدون جایزه و نوازش و تشویق و بدون پول کلان، عید سال ۷۱ در شرایطی که به نان شب محتاج بودم، از جیب خودم یکی از عرفانیترین فیلمهای بعد از انقلاب را ساختم، ولی با من بدرفتاری شد. چیزی هم نگفتم، در تریبونی هم به کسی فحش ندادم.
این وضعیت ادامه داشت تا رسیدیم به فیلم کنونی که مجوز اکران گرفته. از مسوولان فعلی وزارت ارشاد بابت این موضوع ممنونم. واقعا بامعرفت بودند ولی در این موقعیت بهنظر میرسد بیشتر تبلیغ برای انتخابات است و یک جور نشان دادن درِ باغ سبز.
