به گزارش گروه وبگردی خبرگزاری صدا و سیما؛ «صدابیزاری» یا «میسوفونیا» یک اختلال عصبی است که فرد با شنیدن صدا‌های خاصی دچار احساسات منفی شدیدی مانند عصبانیت، گریختن، تنفر و انزجار می‌شود؛ فرقی هم ندارد این صدا‌ها بلند یا آرام باشند.

 

 

اکنون محققان دانشگاه نیوکاسل در انگلیس، ارتباط افزایش یافته‌ای را میان قشر شنوایی و مناطق کنترل حرکتی مغز که با حرکات صورت، دهان و گلو ارتباط دارد در مبتلایان به میسوفونیا یا صدا بیزاری کشف کردند.

 

یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که میسوفونیا یک تخلیه هیجانی ناشی از صدا نیست بلکه «تظاهر فعالیت در قسمت‌هایی از سیستم حرکتی است که در تولید این صدا‌ها نقش دارد.»

 

دکتر سوخبیندر کومار محقق تحقیقاتی دانشگاه نیوکاسل در انستیتوی علوم زیستی گفت: یافته‌های ما نشان می‌دهد که در افراد مبتلا به میسوفونیا، یک ارتباط غیرطبیعی میان مناطق شنوایی و حرکتی مغز وجود دارد که می‌توان آن را به عنوان «یک اتصال فوق حساس» توصیف کرد.

 

وی افزود: محققان در این مطالعه اسکن‌هایی از مغز افراد مبتلا میسوفونیا و افراد سالم گرفتند و متوجه شدند که مرکز شنوایی (قشر شنوایی مغز) مغز افراد مبتلا به این عارضه همانند افراد سالم به صدا واکنش نشان می‌دهد. با این حال، ارتباط بیشتری میان قشر شنوایی و مناطق کنترل حرکتی مغز که با حرکات صورت، دهان و گلو ارتباط دارند، در افراد مبتلا به میسوفونیا مشاهده شد. 

 

میسوفونیا بیماری است که تقریباً ۱۵ درصد از بزرگسالان را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد و در زنان بیشتر از مردان است. محققان موسسه میسوفونیا نوشتند، میسوفونیا، به یک بیماری «به ندرت شناخته شده» اطلاق می‌شود، که در آن «بسیاری از افراد در سکوت رنج می‌برند و یا از آن‌ها به عنوان افراد کج خلق، بدجنس یا تحریک پذیر یاد می‌شود.» این اولین بار است که برای این بیماری چنین ارتباطی در مغز مشخص شده است.

 

مدت هاست که میسوفونیا به عنوان یک اختلال در پردازش صدا در نظر گرفته شده است، اما یافته‌های محققان دانشگاه «نیوکاسل» نشان می‌دهد که این بیماری، وضعیتی بیش از این اختلال است. آن‌ها متوجه شدند که این واکنش شدید ناشی از یک نوع ارتباط غیر عادی میان مرکز شنوایی مغز، قشر شنوایی و مناطقی از قشر حرکتی مغز است که مسئول حرکت صورت، دهان و گلو هستند.

 

دکتر کومار ادامه داد: آنچه ما را متعجب کرد این بود که الگوی مشابهی از ارتباط میان مناطق بینایی و حرکتی را نیز یافتیم، که نشان می‌دهد میسوفونیا می‌تواند در صورت تحریک توسط موضوعی بصری رخ دهد.

 

وی افزود: این موضوع باعث می‌شود که باور کنیم، این ارتباط چیزی را به نام «سیستم آینه» فعال می‌کند که به ما کمک می‌کند حرکات ساخته شده توسط افراد دیگر را با فعال سازی مغز خود به روشی مشابه پردازش کنیم - مثل‌ای نکه خودمان آن حرکت را انجام می‌دهیم.

 

این محقق یادآور شد: به تصور ما در افراد مبتلا به میسوفونیا، بیش فعالی غیر ارادی سیستم آینه منجر به بروز نوعی حس می‌شود که صدا‌هایی ساخته شده توسط افراد دیگر، خارج از کنترل آن‌ها به بدنشان نفوذ می‌کند.

 

یافته‌های این مطالعه در مجله Neuroscience منتشر شده است.