گفت‌وگو با برخی چهره‌ها نیازی به بهانه یا دلیل خاصی ندارد و اگر موفق شوید طرف را پیدا کنید دیگر تمام است و مصاحبه مسیر خودش را پیدا خواهد کرد. یکی از این چهره‌ها «علی دایی» است. معمولا برای مصاحبه‌های بلند سئوالاتی طراحی کرده و از قبل آماده می‌کنم. روی جواب‌های احتمالی هم پیش‌بینی‌هایی دارم که غافلگیر نشوم و مصاحبه‌ای درخور تهیه شود اما...
این بار نه سئوالی تهیه کرده و نه به جواب آن فکر کرده بودم. همان طور که در مطلع مطلب نوشتم بدون برنامه‌ریزی یا تماس قبلی و بی‌بهانه با «علی دایی» تماس گرفتم و مصاحبه مسیر خودش را آغاز کرد.
شهریار فوتبال ایران در یکی، دو سال اخیر از مربیگری فاصله گرفته و به رغم پیشنهاداتی که داشته تصمیم گرفته است این فاصله را حفظ کند. همین رویکرد باعث ایجاد سوالاتی برای عموم کارشناسان و فوتبالدوستان دوستان شده است و حالا خیلی‌ها می‌خواهند بدانند او چه زمانی و با چه تیمی دوباره به فوتبال بازخواهد گشت.
اینکه درحال‌حاضر مشغول چه کاری است و آیا بازی‌های لیگ برتر را تماشا می‌کند یا نه؟ پیگیر وضعیت تیم ملی ایران است یا اینکه...؟ به هرحال اگر شما هم در ذهن خودتان با چنین پرسش‌هایی کلنجار می‌روید یا می‌خواهید از این روزهای مشهورترین چهره بین‌المللی فوتبال ایران بدانید تا انتهای این مصاحبه بی‌پرده و صریح را همراهی کنید. شاید با خواندن این گپ و گفت درک و شناخت بهتری از اسطوره فوتبال ایران پیدا کنیم.
اگر بخواهم درباره تیم ملی ایران صحبت کنم باید ابتدا به نیروی انسانی تیم فعلی اشاره کنم. شما می‌توانید تک تک این بچه‌ها را از درون دروازه تا خط دفاع، هافبک و حمله مورد ارزیابی قرار دهید تا بدانید چه سرمایه عظیمی در اختیار داریم. حق این بچه‌ها صعود به جام جهانی است اما متأسفانه امروز صعود از گروه خودمان به دغدغه‌ای بزرگ تبدیل شده است.
این موضوع بحث مفصلی را می‌طلبد که شاید الان زمان یا شرایط مناسبی برای بازگو کردن یا موشکافی آن نباشد. اشتباهات سریالی و متعدد در همه موارد رُخ داد تا کار تیم ملی گره بخورد و به اما و اگر کشیده شود.
نظر من را بخواهید می‌گویم بحرین! این تیم میزبان مسابقات است و در دیدار قبلی موفق به شکست ایران شده است. حالا هم می‌خواهد به هر نرخ ممکن در کشور خودش برابر تیم ما موفق شود و از این گروه صعود کند. باید خیلی مراقب بحرینی‌ها باشیم.
در بازی رفت حدود یک سال و نیم پیش در منامه در حالی با نتیجه یک بر صفر به بحرین باختیم که متأسفانه زمان انجام مراسم اولیه و پخش سرود ایران، هواداران بحرین به جای آنکه سکوت کنند به تشویق تیمشان و هو کردن پرداختند.
این مسائل متأسفانه وجود داشته و دارد. زمان ما هم اتفاقات دیگری می‌افتاد و همان طور که گفتم بازی مقابل بحرین همیشه برای ما و خود آنها حساسیت‌زا بوده است. به همین خاطر هم می‌گویم بحرین خطرناک‌ترین حریف ماست. امیدوارم بچه‌های غیرتمند تیم ملی کشورمان داخل زمین با ارائه یک بازی قدرتمند جواب حریف را داده و برنده از زمین خارج شوند.
همین قدر بگویم که ما باید هر ۴ بازی خود برابر عراق، بحرین، کامبوج و هنگ کنگ را ببریم تا دل به قضا و قدر یا به قول شما شانس نبندیم. از این ۴ بازی فقط برد میخواهیم. هرچند کارآسانی در پیش نخواهیم داشت.
نه! من گفتم که باید هر ۴ بازی خودمان را ببریم. اگر همه حریفان را در بحرین ببریم و با قدرت ظاهر شویم دیگر نگران چیزی نخواهیم بود. در ضمن نباید تمرکز خودمان را روی شیخ سلمان یا به قول شما اعمال نفوذ احتمالی AFC بگذاریم.
(با طمأنینه) برای من بازی‌های ملی همیشه ویژه و خاص بود. سعی می‌کردم در تمام مسابقات ملی با انگیزه، روحیه و انرژی مضاعف بازی کنم و عراق و بقیه فرقی نمی‌کرد. عراق هم فوتبال ریشه داری در قاره آسیا دارد و از استعدادهای زیادی بهره‌مند است. با این وجود من بچه‌های کنونی تیم ملی کشورمان را یک سروگردن بالاتر از آنها می‌دانم.
انشالله آقا کریم بتواند به تیم ملی کمک کند و بچه‌ها هم از تجارب فراوان او استفاده کنند. به هر حال او تجربه زیادی دارد که به کار تیم ملی می‌آید. همه باید دست به‌دست هم بدهند تا به امید خدا و تلاش همه بچه‌ها تیم ملی کشورمان، از گروه خود بالا رفته و در نهایت به جام جهانی صعود کند.
کار را خیلی سخت کردیم. گرهی که به راحتی با دست باز می‌شد را حالا باید با دندان باز کرد. من ابتدای صحبت خودم از سرمایه انسانی فوتبال ایران گفتم. اغراق نیست اما همین حالا ما می‌توانیم به جای یک تیم ملی ۳ تیم ملی داشته باشیم.
با شما موافقیم، در یک سال اخیر هم لژیونرهای خوب و موفقی داشتیم و هم در رده باشگاهی با پرسپولیس به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسیدیم.
دقیقا همین طور است. فقط تیم ملی ما در مقدماتی جام جهانی ضعیف ظاهر شد و حالا باید دنبال جبران مافات باشیم.
راستش را بخواهید فرق می‌کند. سبک بازی خداداد عزیزی با مهدی طارمی و سردار آزمون فرق می‌کرد و شاید این دو بیشتر شبیه به من باشند. به نظر من این دو مهره‌های بی‌نظیر و تعیین کننده‌ای هستند اما خداداد عزیزی یک فوتبالیست با توانایی‌های منحصر به فرد و خاص بود.
خداداد عزیزی مهاجم فداکاری هم بود. کسی که شاید موقعیت‌های ۶۰ به ۴۰ را به دیگران از جمله خود شما پاس می‌داد و...
زمانی که من در تیم ملی بازی می‌کردم همه همبازیانم فداکار بودند. کسی در مسابقات کم نمی‌گذاشت و همیشه سعی می‌کردیم بهترین کیفیت خود را در بازی‌های ملی ارائه بدهیم. اغلب هنوز با هم در ارتباط هستیم و رابطه خوبی داریم از جمله خود من و خداداد عزیزی.
به عنوان یک ایرانی به گل مهدی (طارمی) افتخار کردم. همان طور که همه مردم از دیدن این گل زیبا خوشحال شدند و لذت بردند من هم مسرور شدم.
به طور قطع و یقین خیلی خوشحال شدم که یکی از شاگردانم در قلب اروپا و مهم‌ترین مسابقات این قاره چنین گل زیبا و مهمی زده است. این بزرگترین خوشحالی ممکن بود که بازیکنی دروازه چلسی را باز کرده است که به خاطرش کلی فحش خوردم!
خدا را شکر می‌کنم که مهدی طارمی توانست آقای گل ایران شود و سپس به تیم بزرگ پورتو برود و بدرخشد. احمد نورالهی را هم در پرسپولیس و تیم ملی می‌بینید. زمان خیلی چیزها نشان می‌دهد که داد.
از ته دل آرزو می‌کنم مهدی طارمی یا سردار آزمون و بقیه بچه‌های لژیونر ایرانی خیلی بهتر از این شده و آنها را در بهترین و بزرگترین تیم‌های اروپایی ببینیم. این بازیکنان مطرح و با استعداد می‌توانند با فوتبال خودشان معرف خوبی برای کشورمان ایران باشند.
به نوعی شاید یکی از معدود دلخوشی‌های مردم ایران در این شرایط کُرونایی و اقتصادی همین فوتبالی باشد که این بچه‌ها در اروپا یا تیم ملی و باشگاهی بازی می‌کنند؟
مطمئنا همین طور است. این هم یک ودیعه خداوندی است که استعدادی دارید و می‌توانید مردم را شاد کنید. این بچه‌ها جزو دلخوشی‌های مردم هستند و...
گفتم که فوتبال ایران سرشار از استعداد است. جای جای ایران شما می‌توانید این استعدادها را ببینید. متأسفانه یکی از مشکلات بزرگ فوتبال ایران عدم توجه به موضوع استعدادیابی است.
مهدی طارمی هم استعداد داشت و هم خودش خیلی زحمت کشید. من فقط یک وسیله بودم و او هم زحمات و سختی‌های زیادی کشید تا به این نقطه برسد. باید و حتما هم می‌دانم قدر جایگاه فعلی را می‌داند.
مگر می‌شود بازی‌های پرسپولیس یا سایر مسابقات حساس فوتبال را دنبال نکرد؟ مطمئنا تمام بازی‌های پرسپولیس را تماشا می‌کنم.
در رستوران خودم تماشا کردم. بازی سنگین و دشواری بود که در نهایت با پیروزی پرسپولیس همراه شد.
کلی خوشحال شدم. به هرحال پرسپولیس تیم ماست و همان طور که استقلالی‌ها از پیروزی تیم خودشان خوشحال می‌شوند ما هم از بردهای تیم محبوب خود شاد می‌شویم. یک نکته را اما حتما باید بگویم که همیشه دعا می‌کنم پرسپولیس و استقلال در بهترین شرایط باشند. شما ببینید ۹۰ درصد مردم ایران طرفدار یکی از این دو تیم هستند و فرقی هم نمی‌کند آذری زبان باشید یا اصفهانی، مشهدی، شیرازی، تهرانی و... و بالاخره یکی از این دو تیم را دوست داریم.
شاید کلیشه‌ای باشد اما بزرگان فوتبال ما همیشه گفته و می‌گویند اگر استقلال و پرسپولیس در اوج باشند فوتبال ملی ایران هم در میادین بین‌المللی سود برده و موفق می‌شود.
شک نکنید! در تمام دنیا همین طور است. اگر اسپانیا قهرمان جام جهانی می‌شود به خاطر موفق بودن رئال مادرید و بارسلونا بوده است یا در آلمان از رقابت بایرن مونیخ و بوروسیا دورتموند ستاره‌هایی متولد می‌شوند که تیم ملی این کشور را موفق می‌کنند. در ایران هم از قدیم این رقابت آبی و قرمز وجود داشته و در اوج بودن استقلال و پرسپولیس موفقیت تیم ملی کشورمان را به دنبال داشته است.
با توجه به شرایط جدول و تعداد بازی‌های باقی مانده می‌توان گفت این دو تیم رقابت خواهند داشت. سپاهان اصفهان هم تیم خوبی است که رقیب سرسختی است اما من فکر می‌کنم امسال باز هم پرسپولیس به عنوان قهرمانی لیگ برتر خواهد رسید.
راستش را بخواهید پرسپولیس جزو معدود تیم‌های ایرانی است که هم خیلی خوب فوتبال بازی می‌کند و هم زیبا و تماشاگرپسند. خیلی هم خوب نتیجه می‌گیرد. این موضوع را نمی‌توان کتمان کرد یا نادیده گرفت.
کاملا به شما موافقم. یحیی گل محمدی در پرسپولیس عملکرد خوبی داشته و از همکاران خوبی در کادرفنی برخوردار است. نتایج خوبی در ایران و آسیا گرفته‌اند و حالا با اضافه شدن چند بازیکن جدید کیفیت پرسپولیس بالاتر هم رفته است.
بله، شکی وجود ندارد مهدی قایدی یکی از بهترین‌های فوتبال ماست. انشالله همین راهی که در پیش گرفته و نام خودش را بر سرزبان‌ها انداخته ادامه دهد و بهتر و بیشتر هم دیده شود. او جزو کسانی است که تیم ملی کشورمان خیلی بیشتر می‌تواند از توانایی‌ها و تکنیک بالایش استفاده کند.
مهدی قایدی بازیکن مستعدی است. از توانایی‌های بالایی هم برخوردار است که در بازی‌های استقلال دیدیم اما هنوز خیلی جا دارد که بخواهد به خداداد عزیزی برسد. «خداداد» شدن در این فوتبال به این آسانی‌ها نیست. امیدوارم او با تلاش زیاد و گوش دادن به نصایح بزرگترها و مربیان به جایگاه بهتری برسد و در فوتبال ملی ایران هم یک ستاره شود.
من قبلا گفتم و باز هم می‌گویم در انتخابات فدراسیون فوتبال شرکت نکرده و نخواهم کرد. من البته علاقه‌ای هم ندارم ولی آنچه می‌دانم مربوط به شکل و نحوه انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال است. باید منطقی باشیم و بپذیریم کسانی برنده می‌شوند که لابی بهتری داشته باشند. به شخصه به دلایلی هرگز از هیچ کاندیدایی در انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال حمایت نکرده یا دخالتی نمی‌کنم. به شخصه علاقه‌ای هم به شرکت در انتخابات فدراسیونی که اموالش به حراج گذاشته شده است، نداشته و ندارم و... صحبت زیاد است ولی فرصت کم!
بله، مرحوم پدرم وصیت کرد به مسائل سیاسی فکر هم نکنم و قاطی سیاست نشوم. الان هم می‌گویم در انتخابات ریاست جمهوری ایران از هیچ کاندیدایی حمایت نکرده و نخواهم کرد.
