خبرورزشی - آرتین زهرابی؛ رئیس فدراسیون فوتبال در مصاحبه ای با یکی از شیکه های تلویزیونی ضمن تقدیر از زحمات 2، 3 ماهه خودش در فدراسیون فوتبال تصمیماتی که در این مدت گرفته شده را مدبرانه خوانده است.
این مدیریت مدبرانه که عملکرد مشعشع آن را در سلب میزبانی از تیم های ایرانی، از دست رفتن میزبانی تیم ملی در راه صعود به جام جهانی، انتخاب عجیب سرپرست برای تیم ملی، بر باد رفتن ساختمان فدراسین فوتبال و تبدیل سند شش دانگ آن به نام یک شرکت طلبکار، استعفای غیرمنتظره یکی، دو عضو فدراسیون و ... را دیده ایم به سادگی قابل تشخیص است.
از نظر شرایط اعتباری و وجاهت مدیریت هم به عینه مشاهده کردیم کنفدراسیون فوتبال آسیا که در خصوص اعزام تیم‌های ملی فوتبال ساحلی آسیا به جام جهانی روسیه تصمیم گیرنده بود، ایران را در فهرست خود قرار نداد؛ در نتیجه دفاع از این عملکرد مدبرانه به قدری سخت است که رئیس فدراسیون فوتبال می گوید در اغلب موارد رسانه ها را نمی خواند!
عجیب است آقای رئیس که ادعا می کند هیچ رسانه ای را مطالعه نمی کند به خوبی از نقدهای منتشر شده در تمامی رسانه ها اطلاع دارد؛ در غیر این صورت، او از کجا متوجه شده دیدار با شخصیت های سیاسی به ملاقات های نمایشی تعبیر شده است؟ می فرمایند باور کنید من بیشتر مواقع رسانه ها را نمی خوانم! با عرض معذرت باور می کنیم آقای رئیس؛ باور می کنیم! شما رسانه ها را نمی خوانید؛ چون اگر خواننده نقدهای دلسوزانه و راهگشای فوتبال بودید، این ادبیات شما نبود، این طرز سخن گفتن و پاسخگویی نبود...
رئیس فدراسیون لابد فراموش کرده در روزهایی که مسولیت مهمی در فوتبال نداشت در دفتر روزنامه های ورزشی رفت و آمد می کرد و به شهادت عکس های موجود و آرشیوی، او برای این دید و بازدیدها علاقه ای شگرف داشت؛ حالا چه شده که مطالعه رسانه ها و خواندن نقدهای ورزشی برای رئیس فدراسیون فوتبال جذابیت ندارد؟
رئیس فدراسیون در حالی از ملاقات ها با شخصیت های سیاسی دفاع می کند که یادش رفته منتقدان به دفعات گفتند معطلی پشت در اتاق وزیر و وکیل و رئیس برنامه و بودجه کشور، باید منجر به حل مشکلات اساسی و پیچیده فوتبال شود؛ از شما سوال می کنیم آیا این دید و بازدیدها منجر به نجات یافتن ساختمان فدراسیون شد یا یگانه دارایی مهم فوتبال هم بر باد رفت؟
رئیس فدراسیون در همین مصاحبه می گوید تصمیمات و انتخاب هایم بر مبنای عقلانیت بود اما او بازهم فراموش کرده اگر عقلانیت چاشنی همه تصمیم سازی ها بود پس این حجم از انتقادهای کاملا ورزشی و تخصصی ناشی از چیست؟ منتقدان مگر دشمن فوتبال کشور هستند که آنچه رئیس جدید به این ورزش دیکته می کند را نمی پسندند؟
راهی که فدراسیون فوتبال در حال حاضر می رود، چه تفاوتی با گذشته دارد که رئیس جدید، همه تصمیماتش را مدبرانه می داند و تاریخ را شهادت می گیرد که بعدها به نفع او قضاوت خواهد کرد؟ تعریف و تمجید از عملکرد خود و خط و نشان کشیدن برای این و آن، همان راهی بود که کفاشیان و تاج هم رفتند اما به اندازه وضعیت امروز در تعریف از خود مرتکب زیاده گویی نمی شدند. ما که یادمان نرفته؛ اهالی فوتبال و منتقدان هم مسلما فراموش نخواهند کرد...
*عکس: علیرضا زینلی
