از برنامه های این گروه دیدن عمارت تاریخی نارنجستان قوام بود. عمارتی که حیاطش مملو از درختان نارنج است و به دلیل همین درختان به نارنجستان معروف شده.

پیشینه این عمارت به دوره قاجار یعنی حدود 150 سال قبل برمی گردد.بنایی بسیار زیبا و دیدنی که اکثر گردشگران ورودی به استان فارس از این بنای تاریخی دیدن می کنند. این کارشناسان هم مانند دیگر گردشگران خارجی به محض ورود به این عمارت و دیدن معماری خاص و نحوه نگهداری این بنا توسط شیرازی ها شگفت زده شدند. به یاد دارم که سرپرست این گروه از نوع معماری و تزئینات بنا همچنین جانمایی ساختمان و فضای سبز موجود چند دقیقه ای تعریف می کرد البته سوالاتی هم داشت که مترجم با اشتیاق پاسخ صحیح می داد.

چند دقیقه ای از حضورمان در این عمارت نگذشته بود که مترجم گروه را دیدم که با یکی از این کارشناسان به زیر یکی از درختان نارنج وسط حیاط رفته و با او گفت وگو می کند. توجهم جلب شد و به نزدیکی آن ها رفتم. مترجم تا مرا دید با تبسمی بر لب که حالت تعجب هم داشت، گفت: در کشور این گردشگران گویا درخت نارنج وجود ندارد اصلا این ها نمی دانند که نارنج چه طعم و مزه ای دارد! هر چقدر هم توضیح می دهم متوجه منظورم نمی شوند و اصرار دارند که نارنج بخورند.

نگاهی به نارنج های درختان کردم، همگی سبز بودند و کال.در حالی که به نارنج ها اشاره می کردم به مترجم گفتم، این ها که نرسیده اند و اگر هم یکی دوتا را بتوانیم بچینیم که البته اجاره این کار را هم نداریم باز هم طعم واقعی آن ها مشخص نمی شود.پس بهتر است دلیلی بیاوریم که قانع کننده باشد و این کارشناس آفریقایی از خوردن آن ها منصرف شود.

مترجم به او گفت که میوه کال است و امکان چیدن آن وجود ندارد اما اصرارهای او تمامی نداشت و حتی قصد چیدن یکی از نارنج ها را هم کرد که خوشبختانه با اشاره مترجم و نهی آن منصرف شدکمی از درختان فاصله گرفتیم و من به مترجم پیشنهاد دادم که به او بگوید این درختان نارنج مانند عمارت نارنجستان دارای پیشینه تاریخی است و هیچ کسی اجازه چیدن آن ها را ندارد. جالب بود که این کارشناس به محض شنیدن این جملات خیلی زود قانع شد و به خاطر توضیح کامل مترجم از ما تشکر کرد و به گروه پیوست.

بازدید گروه حدود نیم ساعتی طول کشید. درحال خروج از عمارت بودیم که یکی از کارشناسان موزه به طرف مترجم گروه آمد و از او کمک خواست. مترجم با عجله از ما جدا شد و دوباره به درون عمارت رفت. چند دقیقه ای طول کشید که مترجم با کارشناس مذکور دوباره به گروه ملحق شدند.

اما مشکلی وجود داشت. مترجم نمی دانست بخندد یا خود را ناراحت نشان دهد اما کارشناسان مهمان با صدای بلند صحبت می کردند و سر تکان می دادند و خواستار ترک مکان بودند.وقتی علت را از مترجم گروه جویا شدم او چنین گفت: کارشناس کنجکاو طاقت نیاورده بود و یواشکی یک نارنج از درخت چیده و آن را گاز زده بود و بخشی از آن را هم خورده بود البته به سختی!
ولی تلخی آن حالش را بد کرد. مترجم کمی مکث کرد و گفت اما به قول خودش او می خواسته بداند نارنج های تاریخی چه طعمی دارد! و به دوستانش می گفت این میوه ها فاسد شدند و طعم خوبی ندارند و شاید مسموم هم باشند پس بهتر است هر چه سریع تر اینجا را ترک کنیم.در مسیر برگشت مترجم ماجرای نارنج ها و شوخی را تشریح کرد و مهمان خارجی هم از کرده خود ابراز تاسف کرد ولی باز هم دوست داشت بداند که نارنج چه طعمی دارد!

1717