به گزارش حسن عبدالملکی خبرنگار سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما از دهلی نو، روزانه به طور میانگین در هند برای سوزاندن ۳۷۰۰ جسد کرونایی، هزاران تن چوب سوزانده می‌شوند اگر چوب یا وقت کم باشد، آن‌ها را به رود می‌اندازند.
به یکی از مرده سوزخانه‌های الکتریکی دهلی رفتیم. جایی که با جریان برق جسد‌ها را در کوتاهترین زمان ممکن می‌سوزانند. اما هزینه اش گران است. مشتری این نوع مرده سوزی این روز‌ها خیلی کم است. چوب‌ها به داد همه می‌رسند. چه آن‌هایی که آه در بساط و چه آن‌هایی که همراهی ندارند.
هر چند چوب‌ها با توجه به کیفیت، قیمت متفاوتی دارند به هرحال با چوب ارزان‌تر تمام می‌شود. مرده سوزخانه‌های هند در یک ماه اخیر با اینکه نیرو‌های جدیدی را جذب کرده اند، اما کارکنان نمی‌توانند جوابگوی همه نیاز‌ها باشند. خانواده متوفیان خود دست به کار می‌شوند تا زودتر کارشان تمام شود.
در برخی شهر‌های نزدیک رودخانه گنگ، همان رود مقدس هندو‌ها آنقدر مرده سوزخانه‌ها شلوغ است که بسیاری از رانندگان آمبولانس‌ها یا خانواده اموات، جنازه را بدون خاکستر کردن به رودخانه انداختند.
برخی رسانه‌های محلی هند اعلام کردند دیروز ۱۵۰ جسد روی آب آمد. اگر این چوب‌ها و مرده سوز خانه‌ها نبود شاید اجساد فوتی‌های کرونایی، سطح رودخانه‌های بیشتری در این کشور را می‌پوشاند.
