از همان روز اول مهاجرت کیمیا علیزاده به اروپا، اظهارنظرها و قضاوت‌های گوناگون در مورد او وجود داشت و حالا ناکامی‌های حرفه‌ای این ورزشکار به داوری‌ها دامن زده است. اگرچه بسیاری از منتقدان علیزاده در مورد کمبود امکانات برای جوانان ایرانی و مخصوصا ضعف‌های ساختاری ورزش بانوان اتفاق نظر دارند، اما همین گروه عقیده دارند حداقل کیمیا مصداق خوبی برای این کم‌توجهی نبود، چرا که او بعد از المپیک ریو بسیار مورد استقبال قرار گرفت و بهترین جوایز و پاداش‌ها را دریافت کرد.

مشهور است که این تکواندوکار به‌جای جایزه برنز، پاداش طلای المپیک را دریافت کرد و بعدتر حتی به عنوان پرچمدار کاروان ایران در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ انتخاب شد، اما آن بازی‌ها را به دلیل مصدومیت از دست داد. در نتیجه بهانه بی‌مهری یا کم‌توجهی دست‌کم از این یک نفر پذیرفتنی نبود و به همین دلیل است که درحال‌حاضر فعالیت‌های او از سوی بسیاری از مخاطبان رصد شده و مورد نقد قرار می‌گیرد.

صد البته زندگی شخصی هر کسی به خودش ارتباط دارد، اما شاید علیزاده در ایران می‌توانست الگویی برای دختران این سرزمین باشد تا از محدودیت‌ها عبور کنند و روی قله‌ای بایستند که او فتحش کرده بود. نظر دادن و قضاوت کردن بدون آگاهی از جزئیات و تمام ماوقع کار درستی نیست، اما این‌طور به‌نظر می‌رسد که کیمیا در تصمیم‌گیری دست‌کم عجله کرد.