شاعر مجموعه «خونیکا» که در ششمین دوره جایزه شعر «احمد شاملو» شایسته تقدیر شناخته شد، در گفت‌وگو با ایسنا درباره این مجموعه گفت: «خونیکا» شامل ۴۷ شعر است که در سال‌های ۹۶ و ۹۷ سروده شدند. اغلب این شعرها حاصل تجربه‌های من در مواجهه با هستی و مطالعات هستی‌شناسانه‌ام است. البته هستی نه در معنای انتزاعی آن، به معنای عشق، انسان‌ها، پدیده‌ها و هر آن چیزی که در اطراف من است؛ و حتی من در هستی، منِ انسان، منِ زن و منِ شاعر، انگار در هر شعر من از یک موضع با هستی روبه‌رو می‌شود، گاهی هم از هر سه موضع است.
او ادامه داد: شعرهای من روی خط زمان اتفاق می‌افتند برای همین می‌توانید اسطوره، تاریخ و اکنون و شاهدهایی از آن‌ها را در آن ببینید. عنوان «خونیکا» هم تلاقی‌گاه تاریخ، اسطوره و اکنون است. چون «خونیک» اسم غاری باستانی در خراسان است و غار، تلاقی‌گاهی برای اسطوره، تاریخ و اکنون است. در همه شعرهایم در این مجموعه فقدانی هم دیده می‌شود که خطوط ارتباطی من را با حقیقت قطع می‌کند و نمی‌گذارد من با حقیقت به تفاهم برسم.
حیدری سپس درباره وضعیت فعلی شعر معاصر بیان کرد: من احاطه آن‌چنانی به کار همه شاعران ندارم اما می‌بینم که خانم‌های شاعر در حوزه شعر سپید خیلی فعال هستند و خوب کار می‌کنند.
این شاعر همچنین درباره کیفیت برگزاری جایزه‌های شعر گفت: من تا کنون جایزه‌ای به جز «شاملو» شرکت نکرده‌ام. در سومین دوره از این جایزه با کتاب «مات» نامزد مرحله اول شدم. بخش عمده داوری شخصی است برای همین من نمی‌توانم نسبت به آن ایرادی بگیرم که چرا برگزیده نشدم. ولی نکته مثبت جایزه‌ها این است که باعث آشنایی با آثار می‌شود؛ خیلی‌ها من را پس از سومین دوره جایزه «شاملو» شناختند. گاهی انتقادهایی را هم نسبت به این جایزه می‌شنوم. البته من هم در دوره سوم به شیوه برگزاری آن انتقاد داشتم اما به داوری انتقادی نداشتم و خودم را در این سطح که انتقادی از شیوه داوری آن انجام دهم، نمی‌دانم.
زهرا حیدری در پایان اظهار کرد: شعر که اصلا مخاطب ندارد، مجموعه شعرها به تعداد کم چاپ می‌شود و اغلب بین جمع شاعران خوانده می‌شود. البته من این را بیشتر در حوزه شعر سپید دیده‌ام و می‌گویم. در مورد شعر کلاسیک احتمالا به دلیل داشتن وزن و قافیه با روحیات مردم سازگارتر است و بیشتر خوانده می‌شود.
انتهای پیام
