تیامین یا ویتامین B۱ نقش مهمی در متابولیسم کربوهیدرات‌ها و عملکرد سلول‌های عصبی دارد. این ویتامین فعالیت‌های گوناگونی در بدن دارد. به طور مثال کمک به سوخت و ساز کربوهیدرات‌ها می‌کند. همچنین در عملکرد عضلات و فعالیت سلول‌های عصبی نقش ایفا می‌کند.
ویتامین ب۱ به صورت طبیعی در بسیاری از غذاها وجود دارد و در برخی غذاهای غنی شده نیز اضافه می‌شود. در ادامه با این غذاها آشنا می‌شویم.
کمبود این ویتامین در زمانی شکل می‌گیرد که تغذیه نادرست باشد و یا الکل مصرف شود. کمبود تیامین عوارض زیادی دارد که در ادامه مشاهده می‌کنید.
سطح ویتامین B۱ در افراد دیابتی کم هست. این ویتامین برای دیابتی‌ها ضروری هست، به این دلیل که از آسیب‌های عصبی افراد دیابتی جلوگیری می‌کند.
میزان مورد نیاز ویتامین ب ۱ در بدن نسبت به سن متغیر هست و باید توجه داشت که استرس، ورزش کردن و کم‌خوابی نیاز بدن به ویتامین B۱ را افزایش می‌دهند. مردان بالغ بالای سن ۱۹ سال ۱.۲ میلی‌گرم، زنان بالغ بالای سن ۱۹ سال ۱.۱ میلی‌گرم و زنان باردار و شیرده به ۱.۴ میلی‌گرم ویتامین ب۱ در روز نیاز دارند. همچنین مقدار توصیه شده ویتامین B۱ برای نوزادان ۶ الی ۱۲ ماه ۰.۳ میلی‌گرم، کودکان ۱ تا ۳ سال ۰.۵، ۴ تا ۶ سال ۰.۷، ۷ تا ۱۰ سال ۰.۸، ۱۱ تا ۱۴ سال ۱ میلی‌گرم و نوجوانان ۱۵ الی ۱۸ سال نیازمند ۱.۲ میلی‌گرم ویتامین ب۱ در روز هست.
ویتامین‌ها زمانی تأثیرگذاری بالایی در بدن ما دارند که در زمان مناسب از آنها استفاده کنیم. بهترین زمان برای مصرف ویتامین B۱ در زمان ظهر هست. هنگامی که بدن شما به سوخت و ساز نیاز دارد. مصرف ویتامین B۱ در این زمان می‌تواند قدرت ایمنی بدن شما را افزایش دهد. توجه داشته باشید که نوع آشامیدنی که بعد از مصرف ویتامین‌ها استفاده می‌کنید، تأثیرگذار در جذب ویتامین هست. بعد از مصرف ویتامین ب۱ می‌توانید از مواد لبنی مثل شیر استفاده کنید. قهوه، چای و انواع نوشیدنی‌های شیرین می‌تواند مانع از جذب کامل ویتامین‌ها و مواد معدنی از مکمل‌های غذایی شود.
نکته آخر این که مصرف غیرمنظم قرص ویتامین نمی‌تواند خیلی روی سلامت تأثیر بگذارد. باید این کار به طور مرتب و منظم باشد تا عمل جذب و هضم به‌خوبی انجام گیرد.
