چند صباحی است افرادی که تا چند وقت پیش به عنوان بازیکن در لیگ برتر فوتبال ایران فعالیت می‌کردند، اکنون به عنوان سرمربی تیم های مختلف مشغول به کار شده اند.

شاید یکی از دلایل این اقدام باشگاه ها بخاطر جوانگرایی در عرصه‌ی  مربی گری فوتبال باشد که البته این اتفاق را باید به فال نیک‌گرفت. چون که به هرحال باید همانند پوست اندازی در بدنه‌ی تیم های باشگاهی و ملی، نسل مربیان فعلی  فوتبال ایران نیز آبستن تغییرات یا همان جوانگرایی شود.

دیگر چه بخواهیم چه نه، نباید انتظار حضور امثال فیروز کریمی، بیژن ذوالفقار نسب، اکبر میثاقیان، پرویز مظلومی، محمد مایلی کهن و ... را به عنوان سرمربی در نیمکت تیم ها، داشته باشیم و نهایتا این پیشکسوتان عرصه سرمربی گری بعنوان مدیر فنی، سرپرست و... در تیم ها حضور خواهند یافت.

پس باید استارت تزریق نسل جوان به ترکیب مربیان فوتبال ایران، زده شود اما علی‌رغم خوب بودن این پوست اندازی، متاسفانه برخی ایرادات وجود دارد که اگر بگوییم بیشترین میزان وقوع این موضوع در فوتبال ایران است، بیراه نکفته ایم.

این مشکل چیزی نیست جز فعالیت مربیان جوان، با دانش خوش آتیه اما بی مدرک در تیم های لیگ برتری.

بررسی مدارک مربیان حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران نشان می‌دهد از ۱۶ سرمربی حاضر در لیگ برتر ابراهیم صادقی (سایپا)، سید مهدی رحمتی (شهرخودرو)، محرم نویدکیا (سپاهان)، رحمان رضایی (ذوب آهن)، جواد نکونام (فولاد)، محمد ربیعی (مس رفسنجان)، وحید فاضلی (نساجی)، مسعود شجاعی(تراکتور) و بیاتلو (سرمربی مستعفی ماشین سازی) یعنی نیمی از آنها فاقد مدرک حرفه‌ای و حتی مدرک A آسیا هستند.

بدون تردید هیچ یک از این سرمربیان فوق الذکربدون داشتن تخصص لازم در مسائل فنی وارد این عرصه نشده اند و یا به قول خودمانی تر  اگر بگوییم، همه‌ی این افراد اهل فوتبال بوده و از دل فوتبال ایران پرورش و تربیت یافته اند اما به لحاظ قانونی و مخصوصا بخاطر وجهه تیم های لیگ برتری اصلا مناسب و برازنده خود این افراد و باشگاه ها نیست که به دلیل نداشتن مدرک مربی گری، با عنوان تدارکات چی و... مجوز حضور در روی نیمکت تیم ها را اخذ کنند و یک سرمربی با مدرک بعنوان دستیار در کنار این افراد قرار بگیرد.

کنفدراسیون فوتبال آسیا در سال ۲۰۱۷ قانونی را تصویب کرد مبنی بر اینکه مربیان حاضر در بالاترین سطح فوتبال کشور ها باید دارای مدرک حرفه‌ای باشند. اما محدودیت‌ها و مشکلاتی که در آن سال وجود داشت، باعث شد بعضی از کشورها از AFC بخواهند این قانون خود را اصلاح کرده و یا اجرای این دستورالعمل را به تعویق اندازد. در نهایت کنفدراسیون آسیا اجرای این قانون را تا سه سال یعنی تا سال ۲۰۲۰ به تعویق انداخت.

فدراسیون فوتبال ایران نیز از این قاعده مستثنا نبوده و البته به دلیل شیوع ویروس کرونا و عدم امکان برگزاری کلاس‌های مربیگری حرفه‌ای و کلاس A آسیا در ماه‌های گذشته، مربیان ایرانی از شرکت در کلاس با حضور مدرس خارجی محروم شده اند.

طبیعتا هیچ کدام از مربیانی که بدون داشتن مدرک مربی گری مشغول فعالیت هستند، مایل به تداوم این شرایط نبوده و خواهان برگزاری دوره مربی گری هستند. در شرایطی که تمامی فعالیت های تحصیلی در دانشگاه ها و همچنین تمامی جلسات و همایش ها بصورت مجازی، آنلاین و وبینار برگزار می‌شود، به نظر می‌رسد فدراسیون فوتبال نیز برای برگزاری کلاس های مربی گری بصورت آنلاین مشکلی نداشته باشد و شاید با انجام این کار مهر ابطال بر اپیدمی فعالیت مربیان بی مدرک در فوتبال ایران زده شود.

انتهای پیام