توبیاس مارشال یک انسان شناس به مدت ۱۱ ماه در میان گله داران عشایر پامیر قرقیزستان زندگی کرده است. وی در دره‌های جدا شده کوهستانی شمال شرقی افغانستان بین سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۹ به میان عشایر پامیر رفته است و عکس‌هایی از آنان ثبت کرده است. (قسمت پهناور این سرزمین متعلق به تاجیکستان و افغانستان و مابقی‌اش جزء قرقیزستان و پاکستان می‌باشد.)
توبیاس می‌گوید که وعده غذایی معمول عشایر پامیر شامل نان، چای با شیر و سنگ نمک و گاهی پنیر تازه است. وعده عصرانه شامل گوشت و برنج است. سوءتغذیه در میان عشایر پامیر ناشی از کمبود ویتامین‌های حاصل از میوه‌ها و سبزیجات است که در آنجا نادر است.
او می‌گوید: پشت کودکان عشایر پامیر طلسم‌هایی نصب می‌کنند و اعتقاد دارند که از آن‌ها در مقابل بیماری‌ها مراقبت می‌کند. در اینجا دسترسی به مراقبت‌های پزشکی ناممکن است.
پامیر نام مجموعه رشته‌کوه‌های متصل به هیمالیا و مشرف به زنجیره کوهستان‌های تیان‌شان، قراقروم، کونلون و هندوکش است و در میان بلندترین مناطق کره زمین قرار دارد. از گذشته‌های دور این مناطق را با عنوان بام جهان که اصطلاحی در زبان فارسی است، می‌شناسند.
