گروهی از محققان به تازگی ابرزمینی را کشف کرده‌اند که به دور یک ستاره کوتوله سرخ موسوم به GJ 740 می‌چرخد. این ستاره حدود ۲۰۰۰ درجه سردتر از خورشید است و در فاصله ۳۶ سال نوری زمین قرار دارد.
هر چرخش این سیاره به دور ستاره‌اش حدود ۲.۴ روز ما طول می‌کشد و جرمش ۳ برابر زمین است. از آن‌جایی که GJ 740 فاصله نسبتا کمی با خورشید دارد و این ابرزمین بسیار نزدیک به ستاره‌اش گردش می‌کند، محققان احتمالا در سال‌های آینده با کمک تلسکوپ‌های قدرتمند به سراغ بررسی و مشاهده آن خواهند رفت.
یکی از نویسندگان این تحقیق که نتایج آن در Astronomy & Astrophysics منتشر شده، می‌گوید: «این سیاره از نظر کوتاهیِ دوره گردش به دور این نوع ستاره‌ها در رتبه دوم قرار می‌گیرد. جرم و دوره گردش نشان می‌دهد که با یک سیاره سنگی با شعاع تقریبی ۱.۴ برابر شعاع زمین روبرو هستیم.» داده‌های موجود حاکی از آن هستند که نزدیک این ستاره یک سیاره دیگر با دوره گردش ۹ ساله و جرمی به اندازه زحل هم وجود دارد. البته سیگنال سرعت شعاعی دریافتی می‌تواند حاصل از چرخه مغناطیسی ستاره باشد، پس برای این که مطمئن شویم این سیگنال از خود سیاره به ما رسیده، باید تحقیقات بیشتری صورت بگیرد.
ماموریت کپلر در یکی از موفق‌ترین فرآیندهای شناسایی سیارات فراخورشیدی با استفاده از روش گذر توانست ۱۵۶ سیاره جدید را اطراف ستاره‌های سردتر پیدا کند. از اطلاعات به دست آمده تخمین زده شد که این نوع ستاره‌ها به طور میانگین دارای ۲.۵ سیاره با دوره گردش کمتر از ۲۰۰ روز هستند.
ستاره‌های سرد راهنمای مناسبی برای یافتن سیاره‌ها از طریق روش سرعت شعاعی هستند. این روش با استفاده از مشاهدات طیف‌سنجی به شناسایی تغییرات سرعت ستاره‌ها می‌پردازد. این تغییرات متاثر از جاذبه گرانشی سیاره‌های پیرامون آن‌هاست. از زمان کشف اولین سیگنال سرعت شعاعی از سیاره‌ای نزدیک یک ستاره سرد در سال ۱۹۹۸، تاکنون با همین روش ۱۱۶ سیاره فراخورشیدی اطراف این ستاره‌ها شناسایی شده است.
چالش اصلی در استفاده از روش سرعت شعاعی به فعالیت مغناطیسی شدید این نوع ستاره‌ها برمی‌گردد که می‌تواند سیگنال‌هایی شبیه سیگنال‌های حاصل از سیاره‌های فراخورشیدی تولید کند.
