«یوون لاوسون» مدیر اجرایی این بنیاد و مادر «گادوین لاوسون»، نوجوانی که در حمله با چاقو جان خود را از دست داد، در این باره گفت: پسر من «گادوین لاوسون» که ۱۶ سال سن داشت، در آکادمی آکسفورد مشغول بازی فوتبال بود. این بدان معنا بود که گادوین باید هر دو هفته یک بار، به لندن می‌آمد تا با ما دیدار کند. او در شب حادثه، یعنی ۲۷ ماه مارس به لندن آمد و برای دیدن دوستان خود به یکی از مناطق لندن به نام «استمفورد هیل» رفت. او دوستانش را از زمان کودکی می‌شناخت. آن‌ها در حالی که در خیابان کنار ایستگاه مترو قدم می‌زدند، هدف حمله چهار پسر قرار گرفتند. در ابتدا، یکی از پسر‌ها که چاقو به همراه داشت، به صورت تصادفی دو تن از دوستان گادوین را مضروب کرد. اما گادوین توانست از این صحنه بگریزد.
اما معلوم نیست به چه دلیلی، گادوین تصمیم گرفت باز گردد و مانع از ادامه دعوا شود. پسری که چاقو به همراه داشت به او گفت این موضوع به تو ارتباطی ندارد. او با چاقو به گادوین حمله کرد، و متاسفانه چاقو مستقیما به قلب گادوین وارد شد. ظرف دو دقیقه، گادوین در خیابان فوت کرد.
لاوسون در پاسخ این سئوال که چه ماجرای وحشتناکی. اکنون ما می‌دانیم شما به چه علت، این کارزار را به راه انداختید. لطفا درباره این کارزار بیشتر به ما توضیح دهید. مردم در این کارزار چه اقداماتی می‌توانند انجام دهند؟ گفت: این کارزار، مهم است. وقتی از من برای پیوستن به این کارزار دعوت به عمل آمد، نتوانستم در برابر این دعوت، مقاومت کنم. زیرا این کارزار حقیقتا همه جامعه، به خصوص مادران، خواهران، خاله ها، عمه ها، و مادربزرگ‌ها را ترغیب می‌کند تا اگر کسی را می‌شناسند که ممکن است چاقو با خود حمل کند، اعتماد به نفس کافی داشته باشند تا چنین موضوعی را به پلیس گزارش دهند.
لاوسون در پاسخ این سئوال که گزارش دادن درباره افرادی که نزدیکان یک شخص شمرده می‌شوند، باید بسیار دشوار باشد. گفت: ما باید با قاطعیت بیشتری این درخواست‌ها را مطرح کنیم. من امیدم را در زندگی و جهان از دست دادم و پسرم دیگر هرگز به خانه باز نخواهد گشت. بنابراین، باید به مادران، خاله ها، عمه، و خواهر‌ها بگویم که اگر فرصت نجات جان یک نفر را داشته باشند، باید این کار را انجام دهند. زیرا با این کار، در واقع جان پسر خود، یا برادر خود را نجات می‌دهند. این کار بسیار راحت‌تر از تحمل شنیدن خبر مجروح شدن فرزندتان در خیابان با چاقو است؛ اینکه بشنوید دیگر فرزندتان هرگز به خانه باز نخواهد گشت.
لاوسن در پاسخ این سئوال که کارشناسان در خصوص افزایش جرایم و حملات با استفاده از چاقو، با توجه به کاهش محدودیت‌های کرونایی، هشدار داده اند. آیا این موضوع باعث شده است کارزار خود را به طور خاص در این زمان راه اندازی کنید؟ گفت: ما همه می‌دانیم که تعطیلی‌های سراسری و محدودیت ها، چه تاثیراتی را بر ما گذاشته است. ما باید متوجه این تاثیرات بر جوانان باشیم، زیرا این موضوع، تاثیراتی روانی بر این افراد دارد. نتایج تحقیقات به ما نشان می‌دهد که سلامت روان، به میزان بسیار زیادی با جرایم حملات با چاقو، ارتباط (ارتباط معکوس) دارد. بنابراین، این اقدامات بسیار شبیه پیشگیری است، آن هم پیش از آنکه اوضاع بسیار وخیم و بسیار دیر شود.
لاوسون در پاسخ این سئوال که به نظر شما به لحاظ قانونی، چه تغییراتی باید ایجاد شود؟ آیا ما نیازمند مجازات‌های سختگیرانه تری هستیم؟ آیا درجه تحمل در برابر چنین مسائلی را باید به صفر رساند؟ گفت: به نظر من، درجه تحمل صفر در این خصوص، بسیار مهم است. این کار می‌تواند پیامی را به چنین جوانانی مخابره کند، و به خصوص در قبال این جوانان، همانند یک عامل بازدارنده عمل کند. من عمیقا به مداخله و پیشگیری زودهنگام باور دارم. همچنین باید همکاری نزدیکی با معلمان و والدین صورت بگیرد، تا بدین ترتیب، به مشکلات ریشه‌ای این رویداد‌ها پرداخت شود. باید اقداماتی پیشگیرانه صورت بگیرد تا چنین مشکلاتی ریشه کن شود. من همچنین عمیقا به همکاری با یکدیگر باور دارم. هر عضو از جامعه باید بداند که در این خصوص، موظف است نقشی را ایفا کند.