تونی کروس در مصاحبه با روماریو، درباره تجربهاش در رئال مادرید، چالشهای مربیگری، و اهمیت صبر در مسیر تیم تحت هدایت ژابی آلونسو صحبت کرد.
کروس درباره فرهنگ حاکم در رئال مادرید گفت: «پیروزی در این باشگاه تنها یک هدف نیست؛ بلکه انتظاری است که از روز اول در ذهن هر بازیکن جای میگیرد. در رئال مادرید به شما آموزش میدهند که باید در هر تورنمنت برنده شوید.»
با نگاهی به دوران حضورش در اسپانیا، کروس درباره بهترین فصل حرفهای خود گفت: «بزرگترین باشگاهی که در آن بازی کردم؟ بدون شک مادرید. من خوششانس بودم که ۱۰ سال برای بهترین باشگاه جهان بازی کردم. این سالها موفقترین سالهای من بودند و در عین حال حس خانه بودن را داشتم. رئال مثل یک خانواده بزرگ بود و اینها بهترین سالهای دوران حرفهای من بودند.»
کروس درباره چالشهای مربیگری در رئال مادرید گفت: «سختترین بخش کار مربیگری در مادرید است. حتی اگر بازیها را ببرید، کسی کاملاً راضی نیست. اگر مساوی کنید یا ببازید، خیلی سریع مورد انتقاد قرار میگیرید. مربی زمان کمی دارد و نمیتواند روی برنامه یک یا دو ساله فکر کند؛ نتیجه فوری لازم است.»
با این حال، او اعتماد خود به ژابی آلونسو را ابراز کرد: «مطمئنم ژابی مربی بسیار خوبی است و توانایی هدایت رئال را دارد. او از ابتدا میدانست چه چالشی پیش رو دارد. باید به او زمان داد و آرامش داشت، هرچند این در مادرید دشوار است.»
کروس درباره اندریک، که اخیراً به المپیک لیون قرض داده شد، گفت: «مهمترین نکته برای اندریک بازی کردن است. اگر در مادرید فرصت بازی زیادی ندارد، بهترین راه این است که به باشگاه دیگری قرض داده شود. من هم وقتی ۱۸ ساله بودم تصمیم گرفتم از بایرن به لورکوزن بروم تا بازی کنم. همین مسیر برای اندریک هم رخ خواهد داد.»
کروس درباره رابطه گرم خود با بازیکنان برزیلی گفت: «همیشه آنها را دوست داشتم، از دوران جوانی. در مادرید با وینیسیوس، کاسمیرو و میلیتائو رابطهای خوب داشتم. آنها زندگی را با لذت میگذرانند و سبک زندگیشان با آلمانیها متفاوت است.»
او درباره تفاهم ویژه خود با وینیسیوس جونیور افزود: «ارتباط فوقالعادهای با وینی داشتم، هم داخل و هم خارج از زمین. اگر رابطه خارج از زمین خوب نباشد، سخت میتوان روی زمین هماهنگ بود. حرکات وینی را به خوبی میفهمیدم و او هم از پاسهایم بهره میبرد.»
وقتی از او خواسته شد تا یک بازی شگفتانگیز را نام ببرد، لبخند زد و بلافاصله گفت: «یک بازی شگفتانگیز؟ نمیگویم ۷-۱… نه اینجا (میخندد)»، اشاره به پیروزی تاریخی آلمان مقابل برزیل در نیمهنهایی جام جهانی ۲۰۱۴. به جای آن، او شبی را انتخاب کرد که برای میراثش در باشگاه اهمیت ویژهای دارد: «میگویم ۴-۱ مقابل یوونتوس در فینال لیگ قهرمانان ۲۰۱۷.»
این فینال در کاردیف تاریخی بود و هنوز یکی از لحظات شاخص و بهیادماندنی دوران حرفهای او در سطح بالاترین فوتبال جهان محسوب میشود.
تونی کروس درباره جام جهانی اظهار داشت: «مدعیان اصلی این دوره اسپانیا، پرتغال، فرانسه و مراکش هستند. شاید برزیل هم جزو مدعیان باشد، هرچند من آنها را در فهرست اولیه نمیآورم. حضور تیمهای متعدد جذاب است، اما شخصاً با افزایش تعداد تیمها موافق نیستم. باید سلامت بازیکنان و کیفیت مسابقات حفظ شود. وقتی تیمهای بیشتری در رقابتها شرکت میکنند، احتمال دیدن بازیهای یکطرفه و پرگل افزایش مییابد، چیزی که هواداران چندان از آن لذت نمیبرند. افزودن یک مرحله حذفی دیگر هم شرایط را پیچیدهتر کرده است. برای من مهمترین نکته، دیدن بازیهای باکیفیت و جذاب است؛ نتایج ۵-۰ یا ۶-۰ چندان دلچسب نیست. بازیکنان قبل از جام جهانی خستهاند و با این حال مسابقات طولانیتر میشوند که باعث کاهش سطح کیفی بازیها میشود.»
کروس زندگی بعد از فوتبالش را اینگونه توضیح داد: «من دیگر فوتبالیست حرفهای نیستم، اما زندگی هنوز زیبا و پرانرژی است و حال خوبی دارم. بخش مهمی از زندگیام که نزدیک به ۳۰ سال طول کشید، پشت سر گذاشته شده، اما همچنان خوشحالم. حالا وقت خود را با کودکان میگذرانم و این تجربه تازه هم برایم لذتبخش است. وقتی با آنها صحبت میکنم، میگویند تماشای ۹۰ دقیقه فوتبال و دیدن نتیجه ۰-۰ چقدر خستهکننده است!»
همچنین بخوانید: رونالدو و مسی در یک تیم؟ شایعهای خندهدار که فوتبال جهان را تکان داد
