لحظهای حرفهای زنوزی و اعتراضات همیشگی خداداد و اسکوچیچ بعد از هر ناکامی تراکتور را فراموش کنید. بیایید و با هر میزان دانش از داوری یا امور فنی فوتبال، به نمایش ۹۰ دقیقهای تراکتور نگاه کنید؛ به عنوان مثال همین بازی هفته پانزدهم مقابل شمس آذر را ببینید.
تراکتور در طول بیش از ۱۰۰ دقیقه -با توجه به وقتهای تلف شده دو نیمه- نتوانست دروازه تیم پانزدهم جدول را باز کند و عجیبتر آن که این اتفاق، بار اول نبود که میافتاد. درست مثل ناکامیهای تراکتور در ایران و آسیا در بازیهای خانگی که استرس و فشار روی بازیکنان، دلیل آن و ناشی از رفتارهای مدیران و هواداران خودشان است.
تراکتور یک بازی معوقه با ملوان دارد. یعنی مقابل ۱۴ حریف دیگر لیگ بازی کرده و نگاه کنید که برابر ۴ تیم حاضر در انتهای جدول در جمع ۶ تیم یک سوم انتهایی، حتی موفق به گلزنی هم نشده و در نتیجه بازی را نبرده است.
تراکتور این فصل برابر ذوب آهن، فولاد، استقلال خوزستان و مس، حتی گل هم نزده و ۴ تساوی بدون گل کسب کرده است. چهار بازی که باید ۱۲ امتیاز به حساب یک تیم مدعی واریز میکرد اما به دلیل ضعف فنی، از دست رفته و تراکتور به دنبال بهانه برای نگرفتن یک پنالتی -که تمام کارشناسان معتقدند تصمیم داور درست بوده- میرود تا باز هم این مشکل ادامه پیدا کند.
تیمی که چه فصل قبل که قهرمان شد و چه همین فصل، به گل گهر و شارجه در یک هفته ۱۰ گل در ایران و آسیا –آن هم در خانه حریف- میزند، چرا باید لنگ یک گل، آن هم به ضرب و زور داوری باشد؟ تیمی که بهترین حمله وران شاغل در فوتبال ایران را دارد، چرا نمیتواند به تیمهای ته جدولی گل بزند؟
اینجا را بخوانید: تهدید تراکتور رسمی شد؛ شرایط فراهم نشود کناره گیری میکنیم
