عصر ایران- محمدعلی الستی، جامعهشناس و استاد دانشگاه در گفتوگو با «عصر ایران» در واکنش به شعارهای رکیک و بعضا نژادپرستانه در برخی ورزشگاهها اظهار داشت: اتفاقهای اخیر در ورزشگاهها در دو حوزۀ اصلی قابل تحلیل و بررسی است: نخست، حوزه ورزش و فرهنگ ورزشی و دیگری بحث اقوام و باید این دو موضوع را جدا بررسی کرد.
درباره فرهنگ ورزشی عدهای معتقدند، بسیاری از ناهنجاری های اجتماعی که در جاهای دیگر راه حل پیدا نمی کنند، در رقابت های ورزشی میتوانند رها شوند و این تضمین کننده جامعه از بسیاری تخریبها است. این گروه معتقدند خیلی از کشورهای دنیا با وجود پیشرفته بودن و اینکه فرهنگشان مثال زدنی است از پدیده هولیگانیسم فوتبالی برای استفاده از تخلیه خشم استفاده میکنند تا جامعه از گزند بداخلاقی های دیگر در امان باشد.
این جامعهشناس در ادامه گفت: همچنین گروه دیگری بر این باورند که اساسا میتوان با کار فرهنگی و مدارا هر گونه رقابت جویی و هرگونه پرخاشگری را کانالیزه کرد و این نیازمند برنامه ریزی هایی کلان و همه جانبه است.
او افزود: حوزه دوم که حوزه قومیتی است، بسیار قابل بحث قلمداد میشود. در واقع ما تا کی باید شاهد بگومگوهای قومی باشیم؟ به عنوان مثال تجزیه طلبی برابر خودمختاری یا ایران برای همه ایرانیان همیشه مورد بحث قرار دارد. در واقع ما با یک موضوعی مواجهیم که مردم ما چه ذهنیتی باید از ایرانی بودن و فرهنگ ایرانی باید داشته باشد؟ تا کجا می خواهیم به اقوام بهایی با تعصب خشک بدهیم. اینکه می گوییم، به موسیقی زیبای آذربایجانی گوش دادیم و حالا برای شنیدن موسیقی اصیل ایرانی آماده می شویم، به طور ضمنی موسیقی آذری را ایرانی نمی دانیم تا مشخص شود، نتوانسته ایم، همگرایی قومی ایجاد کنیم.
وی همچنین توضیح داد: مهمترین موضوع، موضوع زبان است که به درستی تحلیل نشده و مورد بررسی قرار نگرفته است. یکپارچگی و تمامیت ارضی ایجاب می کند، زبان واحدی در سرتاسر کشور جاری و ساری باشد. ما باید در کنار هم فرهنگ رشد زبان ملی و زبان مادری ایجاد کنیم. در واقع باید در موضوع مهم همگرایی فرهنگی به طور تمام و کمال توجیه باشیم. چرا که اگر مشکل زبان رفع شود، در کنارش تحقیر و تمسخر اقوام مختلف حتما بسیار کمرنگ تر خواهد شد. در کشور سوییس آلمانیزبانها به همان اندازه فرهنگ تولید میکنند که فرانسه زبانها فعالیت فرهنگی دارند.
این چهره تاکید کرد: باید جایی برسیم که بدانیم، ایرانی فقط فارس زبان نیست. ایرانی بلوچ، ایرانی ترک زبان، ایرانی لر و ... حتی ایرانی عرب داریم تا به نوعی تحسین شده همگرایی ملی برسیم. در اینصورت قطعا دیگر در هیچ عرصهای، از جمله ورزش شاهد حجم گستردهای از توهین و تخریب نخواهیم بود.
الستی در پایان با اشاره به شرایط دشواری که مردم را گرفتار کرده یادآور شد: وقتی قشر عظیمی از مردم برای تامین مایحتاج اولیه شان به چه کنم- چه کنم افتادهاند و «درد مشترک» در جامعه ملموس و غیرقابل انکار است و بنابراین در چنین موقعیت خطیری که بذر دلسردی و ناامیدی پاشیده قابل توجیه نیست خودمان نیز همدیگر را تخریب کنیم و از توهین هیچ اِبایی نداشته باشیم.
