فرهیختگان نوشت: طرح این استدلال که رئیسجمهور زودتر از آنچه انتظار میرفت، تنها شد تعبیر دقیقتر این گزاره است که عبور اصلاحطلبان از پزشکیان که همزمان با پیچیدهشدن شرایط دولت شروع شده بود، حالا بیش از گذشته روشن شده است.
حمایت «به شرط» اصلاحطلبان از دولت پزشکیان و تأکید بر سهمخواهیها، تا آنجا ادامه داشت که دولت توقعات آنان از حکمرانی را پیش ببرد.
در این میان چندان مهم نیست که اجرای این توقعات و انتظارات با در نظر گرفتن شرایط کشور، اساساً ممکن است یا خیر؟ به نظر آنان دولت میبایست تمام انرژیاش را برای تحقق این انتظارات صرف کند و در صورت عدم تحقق این شروط، حمایتی در کار نخواهد بود.
همان مسیر خطا در ماجرای حمایت از روحانی و پس از آن تحریم صندوق این بار در ماجرای حمایت از دولت پزشکیان در حال وقوع است.
شاید میبایست ریشه عدم اقبال عمومی به جریان اصلاحات را در همین رویه جستوجو کرد؛ اصلاحطلبان در مواجهه با انتخابات و اساساً کنش سیاسی، متوقعانه عمل میکنند و چون با شرط و شروط و اما و اگر عمل میکند پیش از شروع هر رقابت و کنش سیاسی خود به خود، خودشان را حذف میکنند.
