حالی که سفرههای مردم تحت فشار تورم هر روز کوچکتر میشود، افزایش ۵۰ درصدی قیمت لبنیات طی تنها ۱۰ روز، شوک جدیدی را به معیشت خانوارها وارد کرد، اما آنچه بنزین بر آتش خشم عمومی ریخت، اظهارات دبیر انجمن لبنی بود که گرانی مرحلهای را «لطف» به مردم دانست اما حالا مصرفکنندگان با سلاح «تحریم خرید»، نقطه ضعف بزرگ این صنعت یعنی فسادپذیری کالا را هدف گرفتهاند.
به گزارش سرویس اقتصادی تابناک، ویترینهای پر و مغازههای خلوت؛ اولین پیامد اتحاد خودجوش مردمی علیه گرانی افسارگسیخته لبنیات است اما برخلاف دفعات پیشین، این بار زمان به نفع تولیدکنندگان نیست؛ چراکه تاریخ انقضای محصولات در حال اتمام است و اصرار بر قیمتهای نجومی، کارخانهها را با بحران مرجوعیهای میلیاردی مواجه کرده است.
وقتی شکاف میان تولیدکننده و مصرفکننده با ادبیات توهینآمیز پر میشود، بازار به حالت تدافعی در میآید که کمپین #تحریم_لبنیات نه تنها یک اعتراض ساده به قیمت است، بلکه واکنشی است به مدیرانی که گمان میکنند با تقسیم کردن یک شوک بزرگ به چند مرحله، میتوانند افکار عمومی را فریب دهند و حالا باید دید آیا فشار تاریخ مصرف محصولات، مسئولان را به بازنگری در قیمتها وادار خواهد کرد یا خیر.
افزایش ناگهانی و ۵۰ درصدی قیمت محصولات لبنی طی تنها ۱۰ روز، موجی از نارضایتی و واکنشهای اعتراضی را در شبکههای اجتماعی به راه انداخته است به ویژه اظهارات جنجالی دبیر انجمن صنایع لبنی و شکلگیری کمپینهای خودجوش مردمی برای تحریم خرید براین انتقادات دامن زد.
اظهارات جنجالی: «لطف کردیم تدریجی گران کردیم!
یکی از محرکهای اصلی خشم عمومی، اظهارات رضا باکری، دبیر انجمن صنایع لبنی است به طوری که او در پاسخ به انتقادات درباره سرعت بالای رشد قیمتها، با لحنی «توهینآمیز» اعلام کرد: ما برای رعایت حال مصرفکننده، این افزایش قیمت ۵۰ درصدی را یکباره اعمال نکردیم؛ بلکه لطف کردیم و آن را در سه مرحله طی ۱۰ روز به بازار تزریق کردیم تا شوک قیمتی ایجاد نشود.
این منطق که «گرانی پلهای» نوعی خدمات به مشتری محسوب میشود، در فضای مجازی با واکنشهای تند مواجه شد و بسیاری آن را نادیده گرفتن توان خرید مردم دانستند.
در پی این اتفاقات، هشتگهایی با مضمون #تحریم_لبنیات و # نمیخریم در پلتفرمهای مختلف ترند شد که حاکی از آن است که این حرکت اولا به کاهش محسوس تقاضا اشاره داد؛ به طوری که گزارشهای میدانی از خردهفروشیها نشان میدهد که ویترینهای لبنیات برخلاف گذشته پر مانده و سرعت فروش محصولات بهشدت کاهش یافته است.
ثانیا فشار بر تاریخ انقضا باعث شده است لبنیات که کالایی فسادپذیر است، با خرید نکردن مردم روی دست فروشندگان و کارخانهها بماند تا آنها مجبور به بازنگری در قیمتها شوند؛ البته بسیاری از خانوادهها اعلام کردهاند که برای حمایت از این کمپین، مصرف لبنیات را برای مدتی به حداقل رسانده یا حذف کردهاند.
گرچه برخلاف بسیاری از تحریمهای اقتصادی گذشته، تحریم لبنیات به دلیل فسادپذیری کالا پتانسیل بالایی برای اثرگذاری دارد، اما کارخانهها نمیتوانند محصولات تولید شده را انبار کنند و ضرر ناشی از برگشت خوردن کالا برایشان بسیار سنگین خواهد بود.
گذشته از آن، افزایش ۵۰ درصدی قیمت لبنیات، آن هم با توجیهاتی که از سوی مسئولان این صنف مطرح شد، شکاف میان تولیدکننده و مصرفکننده را به حداکثر رسانده است و موفقیت تحریم فعلی بستگی به استمرار مردم و البته فشار تاریخ انقضای محصولاتی دارد که حالا در قفسهها خاک میخورند.
