به گزارش ایسنا، این روزنامه گزارش داد که تلآویو در حال حاضر در تلاش است تا ترکیه را از طریق آنچه آن را استراتژی «موچین» توصیف میکند، مهار کند و از موقعیتی که در دو سال گذشته پس از جنگ علیه غزه ایجاد کرده است، بهره ببرد.
بر اساس ادعای این گزارش، اسرائیل در «حمله به ایران» و تغییر شکل چشمانداز منطقهای به نفع خود موفق شده است.
معاریو اشاره کرد یکی از ارکان این استراتژی، ایجاد یک محور منطقهای در شرق مدیترانه است که شامل قبرس و یونان میشود و اسرائیل را رو در روی ترکیه به عنوان یک همسایه استراتژیک قرار میدهد - چیزی که آنکارا آن را به ویژه با توجه به حضور نیروی هوایی اشغالگران در نزدیکی مرزهایش رد میکند.
به نوشته این روزنامه، محور دوم شامل تقویت اتحاد با کشورهای عربی میانهرو، از جمله مصر، عربستان سعودی، بحرین، اردن و حتی تشکیلات خودگردان فلسطین است که همگی در جلوگیری از بازپسگیری کنترل غزه توسط حماس و خنثی کردن تلاشهای ترکیه و قطر برای نفوذ در نوار غزه، منافع مشترکی دارند.
این روزنامه افزود که ترکیه و قطر کاملاً از حماس حمایت میکنند و به جنبش اخوان المسلمین تعلق دارند که در صورت موفقیت حماس در ایجاد نفوذ خارجی جدید از طریق آنها، تهدیدی مستقیم برای ثبات رژیمهای عربی میانهرو محسوب میشود.
معاریو ادامه داد که قرارداد گاز با مصر صرفاً یک توافق تجاری نیست، بلکه اعلام یک تفاهم استراتژیک بین تلآویو و قاهره است. اسرائیل برای کمک به اقتصاد رو به زوال مصر، گاز را با قیمتهای مطلوب میفروشد، در عوض مصر نقش «قدرت مسلط» را در تلاشهای چندجانبه امنیتی و بازسازی در غزه بر عهده میگیرد و از درآمدهای بازسازی برای پرداخت هزینه گاز اسرائیل استفاده میکند.
این روزنامه اشاره کرد که این اتحاد رو به رشد نیاز به حمایت صریح آمریکا دارد و اشاره کرد که «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور ایالات متحده، موظف است این اتحادها را که به وضوح با هدف مهار «امپراتوری» «رجب طیب اردوغان»، رئیس جمهور ترکیه انجام میشود، تأیید کند.
به گفته نتانیاهو، این توافق - که او آن را «بزرگترین توافق در تاریخ اسرائیل» توصیف کرد - در چهار سال اول تقریباً نیم میلیارد شِکِل سالانه برای خزانهداری درآمد ایجاد میکند و به تدریج به ۶ میلیارد شِکِل سالانه افزایش مییابد.
وی افزود که این درآمدها در «آموزش نسلهای آینده و زیرساختها» سرمایهگذاری خواهد شد و تأکید کرد که این توافق «از منافع امنیتی اسرائیل محافظت میکند».
از سوی دیگر، الی کوهن وزیر انرژی، این توافق را «یک لحظه تاریخی اقتصادی، سیاسی و امنیتی» توصیف کرد و توضیح داد که درآمدهای دولت از مالیات و عوارض به ۵۸ میلیارد شِکِل خواهد رسید، در حالی که ۱۶ میلیارد شِکِل بلافاصله در زیرساختها سرمایهگذاری خواهد شد.
معاریو نتیجه گرفت که آنچه اتفاق میافتد محدود به یک توافق گازی سنتی نیست، بلکه نشاندهنده بازآرایی نقشههای نفوذ در منطقه است، زیرا اسرائیل در مواجهه با پروژههای هژمونیک رقیب به رهبری آنکارا و دوحه، به دنبال تثبیت خود به عنوان یک «قدرت انرژی منطقهای» است که کشورهای همسایه به سمت آن هدایت میشوند.
