پاپوآ گینهٔ نو بیش از دو برابر کل اروپا زبان زنده دارد. این تصویرسازی تمام زبانهای بومی و مهاجرِ در حال استفاده را تا سال ۲۰۲۵ پوشش میدهد.
به گزارش روزیاتو، تنوع زبانی در جهان بهشدت متفاوت است و تحت تأثیر جغرافیا، مهاجرت و قرنها شکلگیری فرهنگی قرار دارد. برخی کشورها میزبان صدها زبان متمایز هستند که اغلب در جوامع کوچک با ریشههای تاریخی عمیق متمرکز شدهاند.
این تصویرسازی کشورهایی را نشان میدهد که بیشترین تعداد زبان زنده را در سال ۲۰۲۵ دارند. منبع این دادهها پایگاه Ethnologue است.
پاپوآ گینهٔ نو با ثبت ۸۴۱ زبان زنده در سال ۲۰۲۵، با فاصلهای چشمگیر در صدر جهان قرار دارد. جغرافیای ناهموار و جوامع منزوی و دورافتاده این کشور باعث شده زبانهای متمایز طی هزاران سال حفظ و تکثیر شوند. این سطح از تنوع زبانی حتی از کل برخی مناطق جهان، از جمله اروپا، بیشتر است.
این کشور همچنان متراکمترین کانون میراث زبانی در جهان بهشمار میرود.
| رتبه | کشور | تعداد زبانهای زنده |
|---|---|---|
| ۱ | پاپوآ گینهٔ نو | ۸۴۱ |
| ۲ | اندونزی | ۷۲۱ |
| ۳ | نیجریه | ۵۳۸ |
| ۴ | هند | ۴۵۹ |
| ۵ | ایالات متحده آمریکا | ۳۶۴ |
| ۶ | استرالیا | ۳۲۰ |
| ۷ | چین | ۳۰۸ |
| ۸ | مکزیک | ۳۰۴ |
| ۹ | کامرون | ۲۸۱ |
| ۱۰ | برزیل | ۲۴۰ |
اندونزی با ۷۲۱ زبان در رتبه دوم قرار دارد؛ شبکه گسترده جزایر و جدایی جغرافیایی، همراه با فرهنگهای محلی دیرپا، به حفظ این تنوع زبانی کمک کردهاند.
نیجریه با ۵۳۸ زبان در رتبه سوم است که بازتابی از هویتهای منطقهای ریشهدار این کشور محسوب میشود.
هند، ایالات متحده و استرالیا هرکدام میزبان صدها زبان زنده هستند.
در هند، تنوع زبانی به سنتهای تاریخی عمیق و هویتهای منطقهای گره خورده است.
در ایالات متحده، با وجود غلبه زبان انگلیسی و جایگاه پررنگ اسپانیایی بهعنوان زبان دوم، ۳۶۴ زبان زنده ثبت شده که نزدیک به ۲۰۰ زبان بومی را شامل میشود.
چشمانداز زبانی استرالیا نیز ترکیبی از زبانهای بومی استرالیایی و الگوهای مهاجرت چندفرهنگی است.
