دولت آمریکا به تازگی در اقدامی نامشروع و خلاف اصول ابتدایی حقوق بینالملل، یک نفتکش حامل نفت ونزوئلا را توقیف کرده است. مقام های ارشد آمریکا از جمله دونالد ترامپ مدعی شده اند که این نفتکش جزو ناوگان سایهای بوده که اقدام به دور زدن تحریم ها به نفع ایران و حزب الله لبنان می کند.
ادعایی که ونزوئلا قویا آن را رد کرده است. با این حال، دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا تاکید کرده که واشنگتن بنا ندارد محموله نفتی این نفتکش را آزاد کند و آن را مصادره خواهد کرد!
دولت آمریکا به صورت جدی جنگ انرژی علیه بازیگرانی همچون ونزوئلا، ایران و روسیه را در دستورکار قرار داده است. در حقیقت، واشنگتن قصد دارد در روند صادرات نفت این کشورها اختلالات جدی ایجاد کند و از این رهگذر، موقعیت خود و متحدانش را در بازار جهانی انرژی تقویت کند. به طور خاص در مورد ونزوئلا، دولت ترامپ این تحلیل را دارد که با ایجاد اختلال جدی در مسیر صادرات نفت این کشور عملا گامی جدی در مسیر سقوط نظام سیاسی ونزوئلا برخواهد داشت.
در مورد ایران و روسیه نیز تحلیل واشنگتن این است که با ایجاد اختلال در حوزه صادرات انرژی این کشورها، می تواند آن ها را در مورد پرونده های مختلفی بین المللی در همان ریلی قرار داد که مطلوب غرب است. از این رو، اقدام اخیر آمریکا در توقیف یک نفتکش ونزوئلایی در آب های بین المللی، صرفا محکزدن بخشی از یک طرح بزرگ است.
انتظار می رود که هم ونزوئلا و هم متحدان آن در دیگر بخش های جهان، به این اقدام واشنگتن واکنش مقتضی را نشان دهند. به هر حال، در شطرنج نبرد و سیاست جهانی، این بازیگران نیز خوب می دانند که انفعال در برابر رویه های قلدرمابانه آمریکا می تواند در ادامه، واشنگتن را در انجام اقدامات غیرقانونیِ بیشتر جسورتر کند.
البته که تجربیات تاریخی نیز نشان داده که بلوک قدرت های نوظهور از کارت هایی بازی موثری برای رو کردن در موقعیت های اینچنینی برخوردار هستند و اینطور نیست که ابتکار عمل به صورت کامل در دستان آمریکا باشد. آمریکا نیز به دسترسی امن به آبراههایی نظیر تنگه بابالمندب، تنگه مالاگا و تنگه هرمز و دیگر مسیرهای راهبردی نیاز دارد. اگر بنا بر ماجراجویی باشد، طیف رقبای واشنگتن هم کارت های بازی موثری برای رو کردن دارند.
آمریکا با توقیف یک نفتکش ونزوئلایی آن هم با ادعاهای موهوم بار دیگر نشان داد که تا چه اندازه ادعاهایش در مورد تعهد به حقوق بینالملل و سازوکارهای حکمرانی بینالمللی، دروغ و مضحک هستند. به بیان سادهتر، جهان اکنون به عینیترین شکل ممکن می بیند که رهبران آمریکا هیچ تعهدی به قواعد و هنجارهای بینالمللی ندارند و صرفا به آن ها به چشم ابزار می نگرند تا طیف رقبا و مخالفان خود را تضعیف و هدفِ جنگ تبلیغاتی قرار دهند.
