حداقلدستمزد کشورها در سال ۲۰۲۵ نشان میدهد تمام کشورهای صدرنشین متعلق به قاره سبز بوده و همه بازندگان در نقشه جهانی، از قاره آفریقا هستند. تحلیل دادههای سال ۲۰۲۵ نشان میدهد که حداقل دستمزد در بسیاری از کشورها بهویژه کشورهای آفریقایی و بخش بزرگی از آسیا، توان تامین حداقلهای زندگی را ندارد.
به گزارش دنیای اقتصاد، بررسی دادههای بهروزشده نشان میدهد که اروپا همچنان قویترین حداقل دستمزدهای واقعی جهان را دارد؛ در حالیکه بخش بزرگی از کشورهای آفریقایی در انتهای جدول قرار گرفتهاند.
برای مثال لوکزامبورگ با حداقل دستمزد اسمی بیش از 3 هزار و 200 دلار برای نیروی کار ماهر و حدود 2 هزار و 679 دلار برای کارگران عادی در صدر جدول قرار دارد، اما همین رقم پس از تعدیل بر اساس هزینههای واقعی زندگی، به جایگاه بالاتری دست یافته و نشان میدهد ساختار رفاهی این کشور دستمزد اسمی را به دستمزدی واقعا توانمند تبدیل کرده است.
در هلند نیز حداقل دستمزد اسمی ساعتی ۱۴.۰۶ یورو، پس از تعدیل با شاخصهای قدرت خرید محلی، به یکی از بالاترین دستمزدهای موثر جهان تبدیل میشود. با این حال، اتحادیههای کارگری هلند تاکید کرده است که حتی این سطح اسمی بالا در برابر هزینههای فزاینده مسکن و خدمات شهری، همیشه به معنای رفاه پایدار نیست.
در بریتانیا، آلمان، ایرلند، فرانسه و بلژیک نیز حداقل دستمزدهای اسمی بیش از 2 هزار دلار گزارش شده است، اما آنچه قدرت خرید نهایی را تعیین میکند، مجموعهای از مالیاتها، یارانهها و خدمات عمومی است که میتواند فاصله میان اعداد اسمی و واقعیت زندگی روزمره شهروندان را کاهش دهد.
بخش عمده کشورهای آفریقایی در پایینترین سطوح جدول حداقلدستمزد اسمی قرار داشته و در برخی کشورها، مانند تانزانیا، غنا یا ماداگاسکار، حداقل دستمزد ماهانه به صورت غیر رسمی حتی کمتر از ۳۰ دلار است.
در آسیا ارقام اسمی دستمزدها تفاوتهای چشمگیری را نشان میدهند. کرهجنوبی با دستمزد اسمی معادل 1500 دلار در ماه و هند با 64 دلار در دو سوی جدول قرار دارند. این شکاف نه فقط اسمی بلکه ساختاری و مرتبط با بهرهوری و نظام رفاهی است.
برای مثال لوکزامبورگ با حداقل دستمزد اسمی بیش از 3 هزار و 200 دلار برای نیروی کار ماهر و حدود 2 هزار و 679 دلار برای کارگران عادی در صدر جدول قرار دارد، اما همین رقم پس از تعدیل بر اساس هزینههای واقعی زندگی، به جایگاه بالاتری دست یافته و نشان میدهد ساختار رفاهی این کشور دستمزد اسمی را به دستمزدی واقعا توانمند تبدیل کرده است.
در هلند نیز حداقل دستمزد اسمی ساعتی ۱۴.۰۶ یورو، پس از تعدیل با شاخصهای قدرت خرید محلی، به یکی از بالاترین دستمزدهای موثر جهان تبدیل میشود. با این حال، اتحادیههای کارگری هلند تاکید کرده است که حتی این سطح اسمی بالا در برابر هزینههای فزاینده مسکن و خدمات شهری، همیشه به معنای رفاه پایدار نیست.
در بریتانیا، آلمان، ایرلند، فرانسه و بلژیک نیز حداقل دستمزدهای اسمی بیش از 2 هزار دلار گزارش شده است، اما آنچه قدرت خرید نهایی را تعیین میکند، مجموعهای از مالیاتها، یارانهها و خدمات عمومی است که میتواند فاصله میان اعداد اسمی و واقعیت زندگی روزمره شهروندان را کاهش دهد.
بخش عمده کشورهای آفریقایی در پایینترین سطوح جدول حداقلدستمزد اسمی قرار داشته و در برخی کشورها، مانند تانزانیا، غنا یا ماداگاسکار، حداقل دستمزد ماهانه به صورت غیر رسمی حتی کمتر از ۳۰ دلار است.
در آسیا ارقام اسمی دستمزدها تفاوتهای چشمگیری را نشان میدهند. کرهجنوبی با دستمزد اسمی معادل 1500 دلار در ماه و هند با 64 دلار در دو سوی جدول قرار دارند. این شکاف نه فقط اسمی بلکه ساختاری و مرتبط با بهرهوری و نظام رفاهی است.
